Help! Wat drijft er in de sinaasappelsaus? Meelmot komt vaker voor dan je denkt (brrr!)

De sinaasappelsaus moest worden gebonden met een maizenapapje, dus ik roerde een theelepel uit het knalgele pakje los met een beetje sap. Gek, daar dreven zwarte puntjes in. Zou het kommetje misschien niet helemaal schoon uit de vaatwasser zijn gekomen? Dus: ander kommetje, eetlepel, sap, roeren. Weer die zwarte puntjes. En wat denk je? Ze bewogen…

Tot mijn grote schrik bleken in het pakje maïzena piepkleine zwarte beestjes te zitten, die langzaam door het poeder kropen. Gatver! Het pakje vloog de grijze bak in. En terwijl de sinaasappelsaus borrelde op het fornuis, inspecteerde ik de hele la. Een pak bloem: jahoor, beweging. En ook in de zak speltmeel, het zelfrijzend bakmeel en zelfs in de poedersuiker zag ik leven. Pasta, panko, spaghetti en boekweit heb ik niet meer gecontroleerd, maar achter elkaar in de vuilniszak gestopt.

Eitjes en larfjes

Wat is het, die narigheid? Waar komen ze vandaan? Een gruwelijk rondje googlen (vooral niet op afbeeldingen kijken!) en ik was wijzer: ik had de larfjes van een meelmot zien krioelen. Ze waren uit eitjes gekomen die een dames-meelmot in een van de pakken had achtergelaten.

Alles. Moet. Weg.

Normaal gesproken ben ik gefascineerd door de natuur en alles wat daar groeit en bloeit, maar joehoe, liever niet in mijn keukenkastjes! De hele kast moest leeg, alle aangebroken verpakkingen die maar een beetje interessant konden zijn voor mijn indringers gingen de vuilnisbak in. En dat is veel, want zo’n meelmot lust nogal wat: pannenkoekenmix, patentbloem, volkorenmeel, roggemeel, nergens trekken ze hun neus voor op.

Cocon

Het had veel erger gekund, las ik ook online. Want die zwarte puntjes gaan zich volvreten (met MIJN biologische speltmeel dus!) en daarna verpoppen. Dan vind je in die pakken allemaal coconnetjes, waar ze – als de tijd rijp is – uitkruipen als grote en sterke meelmotten. Klaar voor het leven en om zich verder te gaan vermenigvuldigen. The circle of life! Jammer jongens, mijn sopje heeft daar hopelijk een stokje voor gestoken.

Saus met ei, brood met ei

Kun je het voorkomen, die weeldigere fauna in de voorraad? Moeilijk, want zo’n meelmot heeft maar een minuscuul gaatje of kiertje nodig om zich een weg door je pakjes en zakjes te vreten. Soms is het eten in de supermarkt al besmet, en die eitjes zijn wit en piepklein, dus die zie je helemaal niet. Ik probeer maar uit mijn hoofd te zetten dat ik dus waarschijnlijk al vaker saus heb gebonden met maizena met eitjes, of brood heb gebakken van bloem met eitjes, maar helemaal lekker voelt het niet.

Ziplock

Uithuilen en opnieuw beginnen. De schone kastjes zijn gevuld met verse voorraad. En alle verpakkingen waar een meelmot gelukkig van wordt, gaan in luchtdichte ziplock-zakken (merci Ikea), de meestgebruikte zitten in keurige voorraadpotten, klemdicht. Daar komt geen motje meer bij. En voordat ik ga koken of bakken, blijf ik argwanend in de zakjes loeren en de bloem zeven. Zie ik daar iets bewegen? Is dat een zwart stipje? Want dit mag natuurlijk nooit meer gebeuren, de gruwel!

Lees ook:

• Iehl! Blijkbaar komen er beestjes uit je aardbeien als je ze in zout water doet
• 10x dat je wilt koken en het universum zegt: nee
• Bye bye beestjes!