Hoe de Michelingids een autoriteit werd
Ja hoor, na een weekend billen knijpen is het eindelijk zover! De sterrenregen van de Michelingids 2019 is vandaag (17 december 2018) bekendgemaakt, en we mogen weer trots zijn op ons kikkerlandje. Buiten de uitslag om, waren wij ook nieuwsgierig naar iets anders.
Want hoe is de Michelingids nou zó populair geworden dat het dé autoriteit is op het gebied van goed en lekker eten? Alle chef-koks werken zich een slag in de rondte om in de gids te komen en blijven, maar waarom dan deze gids? Precies dat zocht culinair historicus Charlotte Kleyn uit voor Het Parool.
Praktische bandengids
Wat bleek? De gids was eerst gewoon een praktische gids van een bandenfabrikant, vandaar dat het Michelin-mannetje er zo uitziet. In die gids stond technische informatie over banden, adressen voor garages door heel Frankrijk en dus lijsten met hotels. In 1923 veranderde dat: dit is het jaar dat er restaurants in de gids komen te staan. Acht jaar later wordt ook het driesterrensysteem toegevoegd.
1957
De inspecteurs die de restaurants bezoeken, zijn tot op de dag van vandaag anoniem. Vanaf 1931 proeven de inspecteurs ook buiten Frankrijk. In 1957 krijgt de gids, wat ons betreft, een gouden randje: Nederland komt erbij. Dikker & Thijs en Excelsior in Amsterdam zijn de enige restaurants die worden bekroond met een ster, maar daar werd volgens Kleyn destijds maar weinig aandacht aan besteed door de pers.
Billen knijpen
Inmiddels is dat dus wel anders, de Michelingids is niet meer weg te denken uit de wereldwijde horecascene. Ieder jaar knijpt menig chef de billen bij elkaar en hopen ze een ster (erbij) te krijgen, of in ieder geval niet te verliezen. Hoe de sterrenregen van de Michelingids 2019 eruitziet? Dat lees je hier. Maar vergeet vooral ook niet om verder te lezen in het te gekke artikel van Charlotte Kleyn. Daarin vindt je nog veel meer interessante feitjes. Well done!
