Ik reisde 5 maanden door Noord-Amerika en dit zijn de meest typische dingen die ik gegeten heb
In 2017 maakte ik de reis van mijn leven. Ik ging 4 maanden naar Canada en reisde daarna nog 3 weken door Oost-Amerika, van New York naar Miami. Het is het aller-, aller-, állerleukste wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan.
Een van de (honderdduizend) leuke dingen die ik daar deed, was – natuurlijk – eten. Ik mocht van mezelf 5 maanden lang eten wat ik wilde. Nu was ik eindelijk in Noord-Amerika, dus nu zou ik vreten zoals ze dat alleen in Noord-Amerika kunnen! Dit zijn de 9 meest typische dingen die ik tijdens mijn reis at.
Poutine
Wie dicht wil slibben, moet een paar keer poutine eten. Dit authentieke Canadese gerecht bestaat uit friet met daaroverheen kaas en een flinke portie jus. Het is zó walgelijk vet dat het eigenlijk goor is, maar het is ook onweerstaanbaar lekker. Vies lekker dus. Je kunt het denk ik het best vergelijken met kapsalon. Ik denk dat poutine de grootste reden is dat ik zeker 5 kilo zwaarder terugkwam van mijn reis.
Maple syrup
De maple leaf is hét nationale symbool van Canada. Wie voet zet in het land, kan er niet omheen: het staat op hun vlag, het staat op hun munten en het staat op zowat elke toeristische merchandise. De bekendste ijshockeyclub van het land (uit Toronto) heet zelfs de Maple Leafs. Waar je in Canada ook niet omheen kunt: maple syrup, oftewel esdoornsiroop. Ik ging naar een heus Maple Syrup Festival en het was geweldig. Ik kon er ontelbaar veel soorten maple syrup proeven – wat ik ook heb gedaan – maar het allerleukste vond ik de overenthousiaste mensen. Waarom hebben wij in Nederland geen stamppottenfestival? Of pannenkoekenparty’s?
Lucky Charms
Ik liet het al doorschemeren: ik heb schandalig ongezond gevreten tijdens mijn reis. Mijn ontbijt bestond dan ook zéker niet uit yoghurt met muesli en fruit of volkoren boterhammen (wist je al dat je daar flink in genept wordt?!). Nee joh, ik at elke ochtend lekker mijn kommetje Lucky Charms. Wie het niet kent: het zijn ontbijtgranen (ook wel cereal genoemd) met allemaal gekleurde figuurtjes erin. Er zit zóveel suiker in dat het me niks zou verbazen als één hap Lucky Charms al een rotte kies veroorzaakt. Wat zeg ik, een compleet verrot gebit.
Tim Hortons
Tim Hortons (door de Canadezen ook wel liefkozend Timmy’s genoemd) is de nationale trots van Canada. Het is een keten waar je voornamelijk koffie en donuts kunt halen. Een soort Starbucks dus. Ik vond de koffie zelf niet bijzonder, maar ja: de Canadezen zijn er gek op, dus ik was dat ook. Wat ik me voornamelijk herinner is dat mijn Canadese medestudenten ’s ochtends massaal hun koffie bij Timmy’s haalden en daarna – heel cute – in een rij op de bus gingen wachten. Voordringen deden ze niet, ze sloten netjes achteraan aan in de rij. Canadezen zijn echt de liefste mensen op deze hele aardbol.
Deep dish pizza
Toen ik in Canada woonde, gingen we vaak op pad. Een weekendje naar Chicago, wat vanaf Waterloo (waar ik woonde) zo’n 10 uur rijden was, deden we gewoon. YOLO was echt het levensmotto (en toen ook nog een hippe uitspraak). In Chicago aten we deep dish pizza. Dat is een pizza die wordt gebakken in een speciale pan, waardoor de pizza een hele dikke, hoge rand krijgt. Letterlijk een diepe pizza dus. Ik geloof dat ik na het eten van zo’n pizza een week niet meer gegeten heb.
Philly cheesesteak
Een van de stops tijdens mijn reis door Oost-Amerika was Philadelphia. Die stad staat bekend om de Philly cheesesteak: een wit broodje met een grote hoop dun gesneden vlees en een heleboel gesmolten kaas bovenop. Als ik het zo opschrijf, klinkt het niet heel bijzonder, maar het was wel écht lekker. Overigens kwam ik er rond deze tijd ook achter dat Noord-Amerika niet het ideale continent is voor vegetariërs.
New York cheesecake
Je kunt niet in New York zijn en geen cheesecake eten. Dat is hetzelfde als dat je naar Wenen gaat en geen Wiener schnitzel bestelt. Of geen macarons eet in Parijs. Anyway, dat deden we dus: cheesecake eten in New York. En dat was een lekkere en leuke ervaring. Mocht je ‘m trouwens zelf eens willen maken: dit is een must try recept voor New York cheesecake.
Jambalaya
Het klinkt alsof het uit een tropisch paradijs ergens in de Caraïben komt, maar Jambalaya vindt z’n oorsprong toch echt ‘maar’ in New Orleans, Louisiana. Deze rijstschotel lijkt een beetje op de Spaanse paella, die we allemaal wel kennen. Goed gevuld met groenten en vlees – als je wilt zelfs van de krokodil (zie volgende stukje).
Alligator meat
Overdag zagen we de krokodillen in het moerasgebied langs de snelweg liggen, ’s avonds lag het beest op ons bord in een klassiek New Orleans’ restaurant. Ik moest even slikken toen het voor m’n neus stond, maar eerlijk: het is lekker. Het lijkt op kippenvlees, zowel qua smaak als structuur. Of ik het snel nog een keer zou bestellen weet ik niet – voor dat dilemma hoef ik hier in de Nederlandse restaurants gelukkig niet te staan – maar het was leuk om geprobeerd te hebben. Een mooie afsluiter van de 5 maanden durende ‘Vreet alsof het je laatste dag is’-tour.
