De hoeveelheid en de prijs van pijnboompitten in de supermarkt is bizar
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Ze leeft op dubbele espresso, is verslaafd aan waterijs en overweegt wekelijks om mee te doen aan Ik Vertrek om ergens op de wereld een B&B met honesty bar te openen. Maar deze week moet ze het gewoon nog even over de pijnboompit in de supermarkt hebben.
Normaal mikte ik zo’n zakje pitjes altijd gewoon in mijn mandje en strooide ik ze daarna ruim over salade of pasta, tot mijn bovenkamer onderweg ergens de eerste prijs registreerde en ik daarna langs het tweede schap met pijnboompitten liep. Wait, what?
Allerlei zakjes pijnboompitten
Ik ben van nature geen wiskundig wonder, maar zelfs ík ontcijferde dat deze veel goedkoper waren dan het eerste kleinere zakje. En zo eindigde ik met rekenmachine en allerlei zakjes pijnboompitten in de hoek van de supermarkt. Wel potverdrie-pijnboompitjes, het klopte van geen kant.
Deze geflestheid duurt al járen
Ik ben inmiddels een begenadigd pijnboompitprijsvergelijker. Zo, dat woord (goeie voor Scrabble) is er maar vast uit. Als ik pijnboompitten nodig heb, dan wéét ik dat ik geflest word in de supermarkt. Nu moet ik zeggen dat dit idee me de laatste tijd wel vaker bekruipt, maar op het pijnboompittenvlak is het toch een ander verhaal. Deze geflestheid duurt namelijk al járen. Sinds ik als student pasta met kip, crème fraiche en groene pesto maakte in mijn anti-kraakappartement ergens in het oosten van onze hoofdstad. En geloof me, dat is al even geleden.
Prijs van de pijnboompit
De prijs van de pijnboompit klopt van geen kant. Je raakt altijd nog even lichtelijk van slag door het verschil in verpakking en grammen, maar als je het eenmaal weet dan zie je het overal. In elke schap is de pijnboompit een andere prijs. It slaps you in the face met een pijnboompitzakje als je een keer naar de kiloprijs kijkt. Die fluctueert zo ergens tussen 50 euro tot 80 euro per kilo. Niet dat ik een kilo pijnboompitten nodig heb, maar ik vind het toch een verschilletje op een zakje met van die kleine pitjes. Het fluft een gerecht soms helemaal op, maar om daar nou zo’n prijsverschil voor goed te vinden? Nee.
Minimaal drie plaatsen in de supermarkt
Ook zoiets, pijnboompitten beperken zich niet tot, ik noem maar even een gangpad, het pittenschap, nee nee nee. De pit van de pijnboom is te verkrijgen op minimaal drie plaatsen in de supermarkt. Bij de salade, een logische en verklaarbare plek. Binnen drie meter nog een keer naast de basilicumplanten en dadels, op zich ook niet verwonderlijk. De oplettende supermarktbezoeker treft ze vaak nog ergens tussen de strooisels bij de kantenklare dressings. En tot slot hebben we de pijnboompit in grootverpakking bij de bakafdeling. Die laatste ontdekte ik toen ik op zoek ging naar gepelde pistachenoten. Ik durf dit bijna niet hardop te zeggen inderdaad.
Nooit gedacht dat ik me zou laten flessen door een pijnboompit. Zo, dan ga ik vanavond maar weer eens lekker pastasalade maken. Mét pijnboompitten. Eens kijken of ik de goedkoopste van de supermarkt weet te vinden in een verdomhoekje.
Lees ook:
