Wijnles: kurk
De redactie van FavorFlav is gek op wijn, maar zodra het gaat over terroir, tannines en sulfiet verslapt de aandacht enigszins. Want wat bedoelt die sommelier nou precies? Miss WineLane schiet te hulp en loodst je door het wilde woud der wijnterminologie. Met deze week: kurk in de wijn.
Wat is het?
Een wijn die kurk heeft is besmet met de zogenaamde 2,4,6-trichloroanisole (TCA): een chemische verbinding met een muffe, scherpe geur en smaak als gevolg. Meestal ontstaat TCA in de kurk, vandaar de terminologie. Een kurk wordt gemaakt van de schors van de kurkeik. De schors wordt gebleekt en gedesinfecteerd met chloor, wat er soms voor zorgt dat de in de kurk aanwezige schimmels en bacteriën TCA ontwikkelen. Ondanks verbeterde technieken (zonder chloor), is het nog steeds niet gelukt om het probleem volledig uit te roeien: zo’n 2 tot 8 procent van de flessen zou nog altijd zijn besmet.
Hoe herken je het?
Wijn met kurk heeft een nare, schimmelige geur. Ook de smaak is muf en bitter. Andere omschrijvingen zijn chemisch, vieze dweil, natte krant, oude aardappelen, vochtige kelder en ongewassen hond. Ook de wijn kan licht aangetast zijn, al is dat moeilijk te herkennen. De wijn verliest zijn fruitigheid en de smaak wordt wat branderig. Minder lekker, maar als je de wijn niet goed kent is het lastig te bepalen.
En pas op: soms hebben sterk ‘mineralige’ wijnen of wijnen met veel tannines ook een ‘kurkig’ luchtje bij het openen. Om echt zeker te zijn, kun je zo’n verdachte wijn overgieten in een karaf. Door zuurstofcontact verdwijnen storende geurtjes meestal snel, terwijl echte kurklucht alleen maar sterker wordt.
Met schroefdop nooit kurk?
Onjuist! Ook al is natuurkurk in de meeste gevallen de grote boosdoener, TCA kan ook ontstaan in wijnvaten, wijnkisten, in de kelder en zelfs in een slecht gereinigde fles. Wijn met schroefdop kan dus gewoon kurk hebben. Weliswaar minder vaak, maar ruik voor de zekerheid toch maar even.
Lees ook:
