Eddie’s eetergernissen kerstspecial: alles wat klote is aan het kerstdiner
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: de grote kerstspecial, omdat er met kerst nou eenmaal nog meer is om je aan te ergeren dan normaal.
Vegans die zeiken over vlees eten en vleeseters die zeiken over vegans
Het startschot voor een ongezellig kerstdiner is toch wel de vraag: eet jij dode dieren? Het is meer dan waar dat de wereld naar de gallemiezen gaat door al die enorme stukken vlees op tafel. De middelbare man wordt hier vervolgens weer boos van, want je mag ook niks meer tegenwoordig en de ergernissen zijn rond. Zalig kerstfeest.
Het tijdstip waarop je aan tafel gaat
Niks is rottiger dan met de merengue nog net opgestapeld bovenaan in je slokdarm naar bed moeten. Niemand wil dit. Je gromt wat tegen een potentiële partner, want het zijn natuurlijk nooit je eigen ouders die dit bedenken. Maar te vroeg aan tafel ontneemt je ook weer de uitgebreide brunch in de ochtend en voilà: niemand valt nog een beetje blij te maken.
Een naar wijn walmende oom
De hitsige oom die iets te dichtbij komt en net wat te hard met een enorme rode-wijn-walm in je oor zit te tetteren. Het is al goor, maar de wijnwalm maakt het allemaal nog maar ranziger. Met een beetje pech steekt er nog een draadje van een dood dier tussen zijn tanden uit en je ergert je groen en geel aan het onpasselijke tafereel.
Net wat te beschonken familieleden
Ook zoiets. Dat je heel ingespannen moet luisteren om ook maar íets op te steken van dat oeverloze gelal. Met een beetje pech gulpt de wijn van de persoon in kwestie ook nog gevaarlijk over de rand, waardoor je schoonmoeder met ingehouden adem toe staat te kijken, want het parelwitte kleed was nog van haar moeder.
Meuren maar
De gore meur die in je kleding, haren en poriën blijft hangen na het gourmetten. Het vervroegde kerst-gourmetdiner van vorig weekend hangt gewoon nog in mijn jas. Gat-ver-dam-me. Het is ook altijd jammer dat je pas aan het einde bedenkt dat je aardappels kunt gratineren in die pannetjes op de onderste laag, maar dan zit je natuurlijk alweer veel te vol.
Dat je vol zit
Met enorme precisie stapel je gerecht op gerecht op gerecht op gerecht en vól dat je daarna zit. Vól. Je broek op de vreethaak helpt voor geen meter en je burpt de vorige gang op bij elke volgende gang. Dit is trouwens niet eens je eigen schuld, maar die van je vader, schoonmoeder of welke ouder dan maar te veel heeft gekookt. En als je het daarna waagt om te gaan liggen, dan marcheren alle gangen zo weer omhoog.
Niet dat ik ook maar over één ding ga zeuren natuurlijk, laten we het vooral wel een beetje gezellig houden deze tijd van het jaar. En mijn familie doet dit uiteraard allemaal niet.
Lees ook:
- Kunnen we kappen met eten in de vorm van kerstbomen verkopen?
- Types aan de kersttafel
- Deze eetbare kerstballen van de Allerhande wil je nu maken en in je boom hangen
