Als je 100 jaar moet wachten op een glas wijn
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Dit keer: als je driekwart van je diner op een drankje zit te wachten.
“Bestel dan ook een fles, zeikerd”, zou je nu kunnen denken. Wat ik een logische gedachte vind hoor, maar soms is de gelegenheid gewoon minder flesserig. Zo stap ik liever niet achter het stuur na een fles (en ik hoop jij ook niet) of wil ik graag een avondje door elkaar drinken (beginnen met bier, doorhalen met wijn, likeur toe en eindigen met een kater).
Het is als de frieten
Nu ik weer uit eten mag vlamde een oude ergernis weer hevig op: een half voorgerecht en heel hoofdgerecht lang wachten op je drank. In eerste instantie een welkom gevoel, want ik ben allang blij dat ik me daar weer over op mag winden, maar daarom niet minder ergerlijk. Het is als de frieten die komen nadat je klaar bent met eten. Of nog erger: de mayo als je frieten op zijn. Irritant dekt de lading eigenlijk niet, het is de soort dissonantie waar je van op je stoel gaat schuiven en door met je nek iets uitgestrekt te kijken probeert je drinken op tafel te krijgen. Wat nooit lukt.
Je rijk drinken
Mijn vroegere horecabaas zei altijd: ze eten je arm en drinken je rijk. Bij een gezelschap dat begon met grote flessen bruisend water aan te rukken en als uitspatting een glaasje Rivella Light wist ik al dat er weinig te halen viel. Heb ik van geleerd en dat is dan ook wat ik kom doen als ik in een restaurant ga eten, je rijk drinken. Vraag me met nog twee slokken in het glas of ik nog iets wil en ik zeg ja. Het begint altijd met het voornemen ‘maar’ twee versnaperingen te nemen en als je het een beetje slim aanpakt dan ga ik weg met een fles aan glazen in mijn kraag. Zou toch winst kunnen zijn, als je het tactisch aanpakt.
Als de sodemieter
Ware het niet dat… Ik bij bezorging van het hoofdgerecht vaak nog een glaasje van iets wens (deze wens ook uitspreek) en het pas rond mijn laatste hap geserveerd wordt. Waarna ze wel als de sodemieter zijn met de vraag of ik nog koffie wil, terwijl ik dus nog met driekwart glas wijn zit. Koffie tijdens wijn is als slagroom op camembert: vies.
Mijn excuses
Eigenlijk zit je alleen geramd met die fles dus of een wijnarrangement, al is het me ooit gebeurd dat gerecht en arrangement niet meer synchroon liepen en nou ja… Ik weet eigenlijk niet wat ik daar over moet zeggen, want dat is nog erger dan helemaal geen drinken krijgen.
En nu ik dit zo schrijf denk ik terug aan al die mensen die ik vroeger op drank heb laten wachten terwijl de tournedos trio met rodewijnsaus af stond te koelen, waarvoor echt nog mijn oprechte excuses.
Lees ook:
- We moeten het hebben over mensen die op ijsjes kauwen
- Gerechten die (sterren)chefs nooit op de kaart zetten
- Als je ober een bukker blijkt te zijn
