Eddie’s eetergernissen: al het eten dat in de prullenbak belandt

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: waarom gooien we zoveel eten weg?

Eigenlijk is het gewoon nooit goed, ik zeg het zelf maar alvast. Zo vind ik te weinig eten krijgen in een restaurant echt pure armoe, want hallo – ik kom hier om te eten en dan is een tekort toch treurig. Maar er is iets wat me nog meer stoort en dat is: precies het tegenovergestelde.

In mijn holle kies

Het gebeurt me af en toe. Dat de ober me een gi-gan-ti-sche bult met voedsel voorzet en ik gewoon een klein beetje paniek voel. Eerst bedenk ik me in welke holle kies ik deze hoop kan laten verdwijnen, wat natuurlijk nooit echt een optie is. Vervolgens vraag ik me af of ik nog maagzuurremmers in mijn tas heb zitten, voor het geval ik besluit het uit fatsoen naar de wereld toch weg te werken. En in the end ben ik altijd een beetje boos.

Boos op de makers, want waarom doe je dit? Ik snap dat het misschien een chef met een groot hart is die dit op een bord plempt, maar het is zo zonde. Eén dérde van het eten komt op de stort terecht. Als je een beetje liefde voor eten in je donder hebt maak je het gewoon niet klaar.

Teken van protest

Ik pleit voor restaurants waar ze daar open en bloot voor uitkomen. Je slaat de menukaart open, schrikt van de lettergrootte en begrijpt het helemaal als je leest: ‘Wij doen aan hele gemiddelde porties, want we hebben een broertje dood aan eten weggooien. Kom je iets tekort, dan doen we er later met liefde een schepje bovenop.

Je hoeft het alleen maar even te zeggen.’ Helder, toch? Voel je trouwens vrij om deze lekker lopende tekst in te zetten waar nodig.

Opgestoken middelvinger

Weet je wat ook irritant is? Van die mensen die wéten dat ze iets niet gaan eten en het toch laten komen. Eet je geen croutons door je Caesar Salad? Het is in 2021 toegestaan om niet te eten wat de pot schaft en een croutonvrije salade te bestellen. In plaats van ze als een soort teken van protest op de rand van een bord te verzamelen, wat trouwens ook altijd een beetje een opgestoken middelvinger aan de kok in kwestie is.

Nog erger: een freakshake bestellen, alleen voor de foto – want noem me iemand die zo’n monsterlijk ding wél gewoon wegwerkt, maar dit is voer voor een andere keer.

Een derde!

Oproep: zeg gewoon vooraf wat je niet gaat eten en dus qua aanwezigheid niet op je bord vereist is. Jij blij, de chefkok blij, de wereld blij. En ook weer een beetje minder eten op de grote afvalhoop. Een derde, mijn god, zijn we nou helemaal belatafeld.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: kunnen we even kappen met eten delen?!
• Eddie’s eetergernissen: een gekookt ei eten in het openbaar
• Eddie’s eetergernissen: dat laagje water onderin de koelkast