Eddie’s eetergernissen: eten uit de magnetron

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: eten uit de magnetron.

Ooit deed ik het ook. Dan piepte ik even zo’n plastic bak met boerenkoolstamppot op, gewoon omdat het zo lekker snel klaar was en ik in de tussentijd niet hoefde te bewegen. Komt hier trouwens de uitdrukking ‘zo gepiept’ vandaan? Het zou me niets verbazen.

Het is niet waar!

Maar als je erover nadenkt is het toch best wel opmerkelijk dat iedereen zo makkelijk dit soort maaltjes at. Of eet, doen mensen dit nog? Men neme een vierkant apparaat dat straling uitstoot, stopt daar voorbereid voedsel in waar alle voedingswaarde uitgeperst is en eet het op. Oh, en om het nog erger te maken zat deze meuk ook nog in een plastic bakje dat prima tegen de straling van het apparaat kan. Als je dit vroeger aan iemand had verteld dan hadden ze je niet geloofd.

Alles nat

Nu ben ik nog niet eens zo van slag door het opwarmen met straling hoor, ik ben per slot van rekening een millennial. Niks moderns en ongezonds is me vreemd. Ik eet over tien jaar vermoedelijk ook biefstuk uit een 3D-printer. Maar het gaat me vooral om het feit dat eigenlijk alles nat voelt na een rondje in de magnetron. Wat prima is, zolang het soep of melk betreft die je opwarmt.

Rondje magnetron

Naast nat wordt alles trouwens ook slap van de magnetron. Als je een boterham wilt ontdooien, dan mag je die snee brood geen seconde uit het oog verliezen. Sta je dus om en nabij de vijfentwintig seconden (het luistert nauw) naar een draaiende boterham in de magnetron te kijken. Anders heb je een net te warme, net te slappe en misschien zelfs natte boterham.

Boerenkool met worst? Nat en slap. Macaroni met kaas? Vochtig en slaap. Een onbekende substantie die doorgaat voor stoof? Plasje. Een lekkere krokante pizza uit het diepvriesvak? Niks krokants aan te bekennen. Je snapt waar ik heen wil. Wat ik wil zeggen is dat geen enkele voedselgroep beter smaakt na een rondje magnetron.

Kersenpitkussen

Ik mis de magnetron eigenlijk maar voor drie dingen. Het opwarmen van mijn kersenpitkussen, ik ben een oud wijf. Het stomen van mijn snijbonen, want dat is gewoon belachelijk makkelijk. En die kleffe boterham met gesmolten kaas. Voor die laatste confisqueer ik eens per jaar de magnetron van iemand anders om een natte, radioactieve boterham met kaas op te warmen, gewoon for old times sake. 

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: kunnen we even kappen met eten delen?!
• Eddie’s eetergernissen: een gekookt ei eten in het openbaar
• Eddie’s eetergernissen: dat laagje water onderin de koelkast