FavorFlav Favorites #5: “Geluk is soms een broodje geitenkaas”
Heb je je ooit hebben afgevraagd waar die onmogelijke naam ‘FavorFlav’ vandaan komt? Ja, het is een knipoog naar de rapper, maar het staat voor ‘Favorite Flavors’. En wat zijn dat zijn dat eigenlijk? Van podcast tot hotspot en van geheim ingrediënt tot nieuwste gadget. In deze tweewekelijkse rubriek delen we onze favorieten met jou.
Lauretta: “Deze week had ik een interview met theesommelier Kiona Malinka. En dan denk je nu, huh een theesommelier? Jazeker, die zijn er! En dat is maar goed ook, want thee wordt nog vaak onderschat. Toch kan thee net zo complex en bijzonder zijn als wijn. De gouden tip van Kiona? Dat je verse thee maximaal een jaar kan bewaren mits je dat op de juiste manier doet. En dat is in een lucht- en lichtdicht blik. Vooral licht heeft heel veel invloed op de smaak. Zoveel zelfs, dat als je de thee blootstelt aan teveel licht, het binnen no time zijn kwaliteit verliest. Dat betekent dus dat die kop thee vrijwel nergens meer naar smaakt. Zonde!”
Sabina: “Ik voelde me gisteren een beetje zielig, zonder enige reden, maar gewoon, m’n haar zat raar en het regende een beetje maar niet echt en ik had een heel fijn dik boek net uit, maar geen opvolger paraat en ik moest eigenlijk mijn schoenen laten repareren maar daar had ik geen zin in – zo’n bui dus. En toen bedacht ik me dat ik nog moest lunchen ook. En mijn tip komt dus nu, na dit gezeur: ik ging naar Gebroeders Niemeijer, dat is een Franse bakkerij op de Nieuwendijk, en daar bestelde ik een baguette chèvre Florence, een stokbroodje met geitenkaas en pompoen, geroosterde amandelen en daslookolie – en mijn humeur trok helemaal open. Kopje thee erbij, en ik zat daar gewoon aan een tafeltje te kijken naar mensen die een brood kwamen kopen of macarons en toeristen die de hele menukaart probeerden te vertalen en iemand met een rare muts op, ik bestelde nog een kopje thee en bladerde door een krantje en ik ging volkomen rondom gelukkig weer naar huis. Geluk is soms een broodje geitenkaas. En ze zitten vlakbij het centraal station dus dit is nog een goed adres voor een lunchafspraak ook.”
Sharon: “Afgelopen week was ik in Marokko en natuurlijk ben ik naar een Souk geweest om kruiden en verse thee te kopen. Ik ben dol op ras el hanout, dus daar heb ik een flinke zak van meegenomen. Van de Marokkaanse chef Najat Kaanache, één van de genomineerden van de FavorFlav Food Top 100, heb ik geleerd dat ras el hanout meestal wordt vertaald als ‘het beste van de winkel’, maar dat het in het Arabisch ‘de bovenste plank’ betekent. Het is een specerijenmengsel dat werd gemaakt door Noord-Afrikaanse handelaren die wilden laten zien wat ze te bieden hadden. Zo stelden ze een mix samen van soms wel meer dan vijftig specerijen! Ras el hanout is heerlijk aromatisch en bestaat meestal uit een aantal gemalen basis specerijen zoals kaneel, komijn, kardemom, koriander, gember, piment en zwarte peper. De sterke, warme smaak is heerlijk in een tajine, om kip in te marineren of om over zelfgemaakte kikkererwten- of yoghurtdip te sprenkelen.”
Delilah: “Mijn favorite van deze week, met een extra boost omdat de kinderen net weer hebben verklaard het super lekker te vinden: linzensoep. Ik begin altijd met een zware pan, scheut olie, daar fruit ik een fijngesnipperde ui in tot ie zacht is, en intussen spoel ik 400 gram rode linzen heel goed af tot het water er helder doorheen loopt. Dan Microplane ik 2 flinke tenen knoflook in de pan, roer ik 1 eetlepel tomatenpuree (uit een tube! sub-favorite!) erdoor, verkruimel ik er een bouillonblokje in, en dan volgt een halve eetlepel vadouvan kruiden. (Van Euroma/Jonnie Boer ligt er een versie bij AH maar als je reteveel mazzel hebt, heb je een pot van Thiercelin 1809 weten te bemachtigen via iemand met een groothandel pas.) Nog een minuutje fruiten, linzen in de pan, 1 liter kokend water erbij, zout peper en een half uurtje zachtjes koken. Af en toe roeren, soms nog een scheut heet water erbij, pureren kan maar doe ik nooit, brood of naan ernaast, klont yoghurt en hot sauce bij het serveren, kneep citroensap en wat verse groene kruiden – lekkerrrr. En genoeg voor lunch ook de volgende dag.”
Steffi: “Als het over dadels gaat, wordt de Medjoul altijd gekroond tot de opperdadel, keizer der dadels, het summum van dadelheid. En ja, ze zijn superlekker. Maar ook best aan de prijs. En groot. En daar heb ik niet altijd zin in, dus ging ik op onderzoek uit om mijn dadel-horizon te verbreden. Nu vind ik dadels vrijwel altijd lekker (behalve die hele harde droge uit de supermarkt) maar als winnaar komen de Iraanse dadels uit de bus. Iets minder vlezig en knap dan de Medjouls, maar wel heerlijk zacht, honingachtig zoet, van perfect compact formaat én heel betaalbaar. Een doosje heb je al voor 3 euro. Merkvast ben ik niet, en de winkel waar ik ze koop – De Volkskruidentuin in Amsterdam – ook niet, iedere keer ligt er weer een ander type. Maar altijd even lekker. Tip: opensnijden, pit eruit, beetje tahin (of pindakaas) erin, walnoot ertussen. Abnormaal lekker.”
Hoofdbeeld: Ro Achterberg
Lees ook:
