Real life: Zarinah kan niet lunchen op kantoor ‘collega’s eten walgelijk’
Een nieuwe baan is altijd wennen. En dat geldt ook voor kantoorlunches, helemaal als je nieuwe collega’s eten bij de beesten af. Zarinah wordt er helemaal gek van. ‘Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik soms kokkend aan tafel zit.’
Het begint al met dat iedereen rookt. Ik dacht dat roken wel zo’n beetje uit is, maar het kantoor waar ik nu zit: daar zijn niet-rokers gewoon in de minderheid. Doe lekker waar je zin in hebt, maar dat betekent wel dat je naar rook stinkt. En dus ook dat niet-rokers, waaronder ik, in de rookmeur zitten te eten. Bah!
Schimmelplek in de wasbak
Ik wil niet overkomen als een zeikerd, want natuurlijk is het fijn als er voor je wordt gekookt. Maar niet als er een ei gebakken wordt in de keuken waarvan je al een paar dagen geleden dacht ‘hm die mag wel even worden opgeruimd en schoongemaakt.’ In de wastafel zit een aangekoekte schimmelplek en in het gootsteenputje zitten de resten van vorige maaltijden.
En ook al langere tijd, want die resten hebben hun oorspronkelijke kleur al verloren. Grijze eiresten, gadverdamme!
Met je vieze mes?!
Veel collega’s eten ook gewoon heel vies. Kennelijk boeit het ze niet dat er etensresten aan hun mond kleven. Het ergste is een collega van IT die elke dag makreelsalade eet en het liefst met open mond. Met hetzelfde mes waarin hij in de makreelsalade zit, gaat hij in de Nutellapot. Het bizarre is: dit vindt iedereen schijnbaar normaal, want niemand stoort zich eraan, niemand zegt er iets van. Mijn mond valt daar echt van open – zonder dat ik ondertussen iets eet…
En dan het schaven van de kaas! Ongelofelijk! Een niet nader te noemen collega raspt alsof het zijn levensmissie is, maar vergeet dan de korsten weg te halen, zodat het voor de volgende persoon, die een kaas met geul krijgt voorgeschoteld, onmogelijk is om nog plakjes te snijden. Ook hier: geen enkele blik van verstandhouding.
Onsmakelijke collega’s
Nog meer irritaties: de overgebleven salades worden in oude yoghurt-emmers bewaard. Natuurlijk goed om niets weg te gooien, voor zover alle begrip. Maar waarom wordt die emmer dan niet eerst even afgespoeld? Ik kijk echt de hele tijd om me heen, zo van: zíet niemand dan hoe goor dit is? Maar na drie weken weet ik het echt zeker: ik heb een hartstikke leuke baan met hele onsmakelijke collega’s.
Ik ben dan ook gestopt met meelunchen. Tegenwoordig loop ik een ommetje en eet ik een broodje terwijl ik loop. Niet perse lekker en leuk, maar alles beter dan tussen die beestachtig etende collega’s te zitten.
Zarinah’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem!) een persoonlijk verhaal kwijt? Je kunt ons mailen op info@favorflav.com
Lees ook:
- Real life: de man van Jacky ging vreemd, met dit gerecht nam ze wraak
- Real life: mijn Italiaanse schoonvader weigert mijn pasta te eten
- Real life: Meike (38) kan niet stoppen met jatten uit Albert Heijn
