Ik vond normale kaas lekkerder dan vegan kaas en eindigde op de vegan brandstapel
Wanneer je zoals ik schrijver bent en je mening ventileert, weet je: daar kunnen reacties op komen. Zowel positief als negatief. Natuurlijk vind ik de positieve het allerleukst, maar de negatieve zijn ook welkom hoor. Een stukje opbouwende kritiek, daar steek ik ook alleen maar wat van op. Maar vorige week schreef ik een stukje over de eerste vegan kaasmarkt in Nederland, die in Utrecht op 1 oktober zal plaatsvinden, en ondervond ik dat de vegan community redelijk vocaal kan zijn.
In onderstaand screenshot werd ik namelijk door twee lezers op Instagram in getagd. Blijkbaar was mijn statement dat ik, als groot kaasliefhebber, de grens trek bij vegan kaas van etenswaren die ik nog eens een kans wil geven, genoeg aanleiding om mij te beschuldigen van het tegenwerken van klimaatverandering.
‘Typische Karin’
Laat ik vooropstellen dat ik absoluut niets tegen veganistisch eten heb, en ook niets tegen vegans. Iedereen mag lekker zelf bepalen wat en hoe diegene eet — maar blijkbaar mag ik dat als vleeseter en kaaseter niet. Want wanneer ik publiekelijk verkondig de ‘echte’ kaas te verkiezen boven veganistische varianten, support ik blijkbaar ook dat koeien verkracht worden, dat kalfjes worden weggerukt bij hun moeder en dat ze erna ook in een slachthuis belanden.
En daarbij blijk ik, doordat ik van kaas hou, niet over empathisch vermogen te beschikken maar vind ik mijn smaakpapillen wel belangrijk (dat laatste is overigens wel waar). Vervolgens komt een andere Instagrammer er nog even overheen dat ik het blijkbaar oké vind ‘om melk te stelen dat niet van mijn moeder is’ (?) en doordat ik online het statement maakte van kaas van dierenmelk te houden, ik klimaatverandering niet belangrijk vind en daardoor als persoon niet spoor en misschien nog wel de ergste belediging van allemaal: ik ben een Typische Karin.
Treat people with kindness
De slogan van niemand minder dan Harry Styles komt hier toch best wel goed van toepassing, leek me zo. Ik denk dat bij velen de vegan community niet een al te beste reputatie heeft; vaak wordt er over die community gesproken dat ze nogal verwijtend zijn, dat hun waarheid de enige waarheid is en dat de acceptatie van niet-vegans niet-bestaand is. Nu weet ik dat dit absoluut niet voor de gehele community op gaat, want ik ken persoonlijk ook vegans. Hele gezellige zelfs. Zij maken er alleen niet hun hele persoonlijkheid van en accepteren het dat sommige mensen vegetariër zijn, alleen vis of alleen vlees eten, of gewoon alles. Net zoals ik dat accepteer.
En dat is in dit geval juist zo jammer: ik sta altijd open voor een gesprek, of een discussie, waar je allebei van elkaar wat kan leren. Maar om zó los te gaan over één zin, over káás, vind ik echt buitensporig. Hoe weten deze toetsenbordhelden zo goed hoe ik in elkaar steek? Misschien steun ik wel de Partij van de Dieren, doneer ik elke maand geld aan goede doelen die zich ook inzetten voor dierenrechten en en maak ik elke dag bewuste, duurzame keuzes ondanks dat ik vlees en kaas eet? De bizarre aannames en beschuldigingen zorgen ervoor dat we juist niet met elkaar in gesprek gaan — terwijl iedereen daar juist van kan leren.
Op de vegan brandstapel
Dus hierbij een vriendelijk doch dringend verzoekje; behandel elkaar gewoon met respect. En als je bepaalde uitspraken, daden of ideeën niet begrijpt: vraag er gewoon naar in plaats van aannames te doen. En daarnaast is het ook vreselijk zonde van je eigen energie om je zo kwaad te maken op mij, één persoon, omdat ze misschien niet naar de vegan kaasmarkt in Utrecht gaat (al stel ik aan het eind wel te willen gaan en vraag ik zelfs om tips voor goede vegan kaas omdat ik die zelf nog niet heb gevonden — maar misschien hadden jullie niet tot zover gelezen voor er woest werd getypt?).
Hoe dan ook, wees een beetje lief voor elkaar — en wie weet tot op de vegan kaasmarkt. Liefs, jullie Typische Karin.
