Waarom sommige mensen geen gebruik zouden mogen maken van een zelfscankassa

Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Sunday Roast deelt ze haar verwonderingen. Dit keer: mensen die gebruik maken van een zelfscankassa – en dat eigenlijk helemaal niet zouden moeten doen.

Yep, ik wil het graag even hebben over mensen die geen gebruik zouden mogen maken van een zelfscankassa. Ik zeg gewoon maar meteen wat iedereen denkt. Mocht je nu meteen de neiging hebben om mijn oren te wassen, dan adviseer ik je vriendelijk doch dwingend om te stoppen met lezen.

Op Verstappen-snelheid bananen en wijn scannen

Het liefst heb ik een boodschappenkar, een scanner en het pinpunt, voor zo min mogelijk menselijke interactie tijdens het boodschappen doen. Zo sociaal als ik doordeweeks doe, zo mensenschuw opereer ik in het weekend. Maar je hebt ook supertjes waar je zelf mag scannen. Staan drie van die gezellige kassa’s aan het eind van de route en daar swipe je dan, als ware het je roeping, de boodschappen langs. Ik doe in mijn hoofd ook altijd een wedstrijd met de persoon aan de kassa naast me, op snelheid en producten. Hier stel ik de bewuste boodschapper niet van op de hoogte natuurlijk. Maar mocht je iemand als een ware jongleur op Verstappen-snelheid bananen en wijn zien scannen, dan zou ik het zomaar kunnen zijn.

Tijdwinst, hóe dan?

Ik sloeg Wiki er even op na, om te ontdekken wat het doel is van een zelfscankassa, en ik citeer: “Het voordeel is hierbij dat er geen kassamedewerkers nodig zijn, en dat vooral wanneer er wordt gebruikgemaakt van een bankpas er een flinke tijdwinst is.” Nou, zo niet bij de lokale supermarkt in Nederhorst den Berg. In Nederhorst den Berg is de zelfscankassa een uitje. Maar omdat ‘we’ er in Nederhorst den Berg meerdere hebben zien wij dat niet als probleem, tót de tijdwinst in het gedrang komt. Eén kassa vroeg om een nieuw kassabonrol (dit is blijkbaar een woord), één was bezet door een medium ervaren scanner en de laatste deed dienst als vermaak. Een man en vrouw van zekere leeftijd stonden op hun dooie akkertje Earl Grey, twee appels (die uiteraard nog even afgewogen moesten worden) en pannenkoekenmix te scannen.

Het kan nog erger

Bij elk product werd afstand genomen om de streepjescode te signaleren met behulp van de leesbril, het product werd voor de scanner gepositioneerd en vervolgens werd gecheckt of het ook daadwerkelijk gescand was, ondanks de duidelijk hoorbare pieptoon. Het duurde en het duurde en het duurde en ondertussen keek ik naar de grinnikende mensen in de ‘gewone’ rij, die in rap tempo naar buiten gescand werden door een bekwame medewerker die dit keer eens niet om een praatje verlegen zat. Naast mensen van een zekere leeftijd heb je ook (nog erger) ouders die hun kindertjes kaas, gehakt en meer laten bliepen (waargebeurd gehoord). Als je dit ziet, dan weet je ook meteen weer waarom je pas vanaf je zestiende in de supermarkt mag werken.

Spits, file, hel

De zelfscankassa is eigenlijk als de file of met de trein gaan in de spits. Gelieve geen gebruik van te maken als je ziet dat andere mensen haast hebben. En terwijl ik dit schrijf denk ik aan die twee mensen van een zekere leeftijd, die vermoedelijk helemaal geen zin hadden in dat gezever van de kassamedewerker (net als ik) en die zich hun hele leven de blubbers hebben gewerkt zodat ik daar op rap tempo kan scannen. Ik ben een onmens. Over het gebruik van de zelfscankassa als attractie voor je kinderen heb ik trouwens geen goed woord over, tot ik daar waarschijnlijk zelf een keer met een kind sta en bedenk hoe geestig het zou zijn om…

Als een medewerker vraagt of-ie mijn mandje mag controleren, dan voel ik me ook altijd een beetje gearresteerd. In mijn hoofd klinkt meteen: “neem afstand van het object, laat uw handen waar ik ze kan zien.” Niet dat ik ooit gearresteerd ben trouwens.

Geen crimineel, maar toch zeker een fraudeur

Maar ben jij altijd de lul bij de zelfscankassa? Dat is niet toevallig en het ligt wél aan jou. Je supermarkt naar keuze heeft software waarbij ze bepaalde voorkeuren in kunnen voeren. Het is een soort formule, heb je of veel dure producten of loop je veel te lang rondjes door de super, dan is de kans aanwezig dat je ‘gepakt’ wordt voor controle. Weet je nu ook meteen hoe ik boodschappen doe. Ooit iets vergeten te scannen? Dan blijf je keer op keer de sjaak, want het systeem ziet je als fraudeur. De AH schijnt er zelfs een hele risicoanalyse op na te houden per klant. Daar gaat je tijdwinst…

En helemaal voor Marianne, die door een foutje bij de zelfscankassa ineens urenlang in de cel belandde.

Lees ook:

• Als je ober een bukker blijkt te zijn
• Het goorste eettafereel in een restaurant óóit
• Confession: ik koop mijn huis op basis van thuisbezorgd.nl