Wat je eet en drinkt in de twilight zone tussen Kerst en oud en nieuw
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. Deze week bevindt ze zich in de twilight zone.
Het is woensdag. Het is woensdag. Het is woensdag. Een hele normale, niet te verwarren met een bijzondere woensdag. Het ontbijt mag dus gewoon bestaan uit een yoghurtje met wat blauwe bessen en granola, daar hoeft geen link geroerd ei bij met wilde zalm. Het is zondag. Het is woensdag. Ik herhaal het als en soort mantra, want anders heb ik geen flauw idee waar ik ben en wat ik moet doen.
Verzadigd vet
Op kerstavond at ik stoof bij mijn schoonvader, op eerste kerstdag nuttigde ik zeven gangen en een imposant wijnarrangement, op tweede kerstdag was het ontbijten geblazen met de familie waarbij ik mezelf verbaasde door twee keer op te scheppen. Het vervolg van mijn tweede kerstdag bracht ik door bij mijn schoonzus die haar kookdrift heeft van de Surinaamse kant van haar familie en dus aten we lam én zalm, spruitjes en boontjes en gekleurde wortels uit de oven én stoofperen, gebakken aardappeltjes én puree. Een kaasplankje na én Eton Mess.
Ik heb nog steeds geen flauw benul waarom ze me soep vooraf en brood met smeersels vroeg mee te nemen, maar het thema van ons eetfestijn was: verzadigd vet. De avond voor kerstavond voelde trouwens ook als een soort kerstavond dus werd het kaasfondue onder begeleiding van wijn. En daarvoor was het weekend en dat weekend werd op donderdag al ingeluid met een klein bedrijfsfeestje waar het thema alcohol en pizza bleek te zijn, dus ja dan weet je het wel. Het is woensdag. Het is woensdag. Het is woensdag.
Wie is deze vrouw?
Ik dacht dat niemand precies wist hoe ik me voelde, tot ik de tweet van Rocher zag. Hij noemt deze periode de twilight zone tussen kerst en oud en nieuw. Geen idee hoe laat het is, of ik moet werken, of de hond al is uitgelaten of dat ik de arme drommel überhaupt een bak voer heb gegeven vanmorgen, dus geef ik voor de zekerheid nog maar een beetje. Om elf uur heb ik zin in een goed glas wijn. Om twaalf uur lust ik best wel een bedruipte en bedruppelde ossenhaas. Ergens in de verte heb ik ook behoefte aan groente om al het verzadigde vet uit te balanceren. Soms drink ik bier, omdat ik genoeg heb van de Chardonnay. Wie is deze vrouw? Ik weet niet meer wie ik ben.
Nooit iets met mate
Wist je trouwens dat je in deze twilight zone maar 0,2 tot 0,9 kilo aankomt? Ik vermoed hier misleidende gemiddeldes, waar ik ruim bedeeld ben door het eten van dubbele desserts en mijn buurvrouw stiekem tussendoor is gaan joggen. Het is woensdag. Het is woensdag.
Morgen behandel ik als een normale donderdag, met het verschil dat ik ’s middags aanschuif bij vrienden waar ons raakvlak is dat we nooit iets met mate doen (ik kan iedereen dit soort vrienden aanraden). Vrijdag nog even langs opa en oma, waar ik veel Zeeuwse bolussen voorzie en dan ga ik gewoon een hele avond lang eten en drinken, want het is helemaal geen woensdag, het is een alles verslindende en consumerende feestdag die twee weken duurt dit jaar. Champagne, anyone?
Lees ook:
