Zeg nee tegen zilvervliesrijst

Als iemand vraagt wat mijn lievelingseten is, dan zeg ik steevast rijst. Het is een antwoord dat weinig mensen begrijpen. De meeste mensen zien rijst als neutrale aanvulling bij bijvoorbeeld hun Thaise curry, maar voor mij is het vaak het beste deel van de maaltijd. Totdat ik na lange tijd weer eens zilvervliesrijst probeerde.

Zoals de halve wereld, probeer ik af en toe gezond te eten. Het liefst eet ik vijf keer per week witte rijst en het liefst in grote hoeveelheden. Ik maak altijd ‘per ongeluk’ te veel en eet dan met gemak de hele pan leeg. Lukt dat me een keer niet? Dan maak ik er de volgende dag een left-over rijst gerecht mee. Koude rijst uit de pan snacken vind ik overigens ook heerlijk. Maar ja, gezond is anders.

Droge hap

Het werd tijd voor zilvervliesrijst. Meer vezels, minder calorieën, alleen maar voordelen dus. Vol goede moed kocht ik een zak. Nu nog een lekker recept. Alle Aziatische gerechten vallen sowieso af, want daarbij is witte rijst een must. Ik zette een gesnipperde sjalot aan in wat olijfolie, deed de rijst hierbij en kookte deze gaar in zelfgemaakte kippenbouillon met fijngesneden ingemaakte citroen. Een idee wat ik van Marlow & Sons in New York had gestolen, maar wat daar werd uitgevoerd met witte Japanse rijst. Iets wat ook altijd zo moet blijven, want zelfs met deze heerlijke bereiding blijkt zilvervliesrijst een vieze droge hap. Gadverdamme. Zelfs de salade van sojabonen en het (ietwat mislukte) gepocheerde ei konden niet afleiden van het feit dat de rijst hartstikke smerig was.

Het leven is de kort

Het raarste vind ik nog dat een hele grote groep mensen zegt dat zilvervliesrijst wel ‘prima’ of ‘oké’ is. Wie heeft deze conspiracy verzonnen? Mensen omschrijven de smaak als ‘iets notiger dan witte rijst’ en eten met z’n allen lekker door. Ben ik dan de enige die vind dat het lijkt alsof je op karton zit te kauwen? Ik kan echt wel tegen een beetje volkoren granen. Geef me soba-noedels of volkoren couscous en ik ben blij. Zelfs het ultieme ‘superfood’ quinoa komt voor in m’n wekelijkse roulatie. Maar het leven is wat mij betreft echt te kort om zilvervliesrijst te eten.

Behoeden

Mijn verschrikkelijke eetervaring was inmiddels verdrongen en de zak zilvervliesrijst weggegooid, toen collega Renée mij terneergeslagen een berichtje stuurde. Ze had zilvervliesrijst gekocht en vies dat ze het vond, de arme meid was helemaal van slag. Logisch ook. Ik had haar kunnen behoeden en dat heb ik niet gedaan, maar ik kan jou nog wel behoeden. Wat je ook doet: eet minder vaak rijst, eet kleinere porties rijst, maar laat je nooit verleiden tot zilvervliesrijst.

Tip van een lezer

Wil je zilvervliesrijst toch een kans geven? Probeer dan de tip van lezer Peter. ‘Als je het juiste merk hebt (er is veel ‘troep’ in de handel), dan is zilvervliesrijst écht lekker’, mailde hij. Hij koopt uitsluitend de Silvo (2 kilo zakken bij de Sligro, Silvo zilvervliesrijst is niet op veel plaatsen te koop). Peter: ‘Andere merken heb ik geprobeerd maar die hoef ik niet meer.’ En laatste tip van Peter: ‘Je moet zilvervliesrijst niet droogkoken zoals je meestal met witte rijstsoorten doet. Van nature plakt deze rijst minder dan witte rijstsoorten, hij is dus ruller.’

Lees ook:

• Recept: vegetarisch gebakken rijst
• Recept: Soto ajam uit het nieuwe kookboek van Emma de Thouars
• Elke keer perfecte rijst