Eten bij Escobar

Bij Escobar in de Amsterdamse Pijp eet je Zuid-Amerikaanse en Spaanse classics zoals ceviche, taco’s en patatas bravas. Al dan niet onder het genot van een cocktail.

Is het een crimineel? Een schimmige drugsbaron? Twee keer juist, maar daarnaast is het ook een restaurant in de Pijp in Amsterdam. Ondanks de enigszins discutabele naam is het hier prima toeven. Of je nu zin hebt in een cocktail en wat kleine happen of uit bent op een tafel bomvol gerechten om te delen: Escobar is de plek.

Kleurrijk en laid back

Escobar is al een tijdje open, maar dat weerhoudt ons er niet van op nader onderzoek uit te gaan. Bij binnenkomst wacht ons een warm welkom met bubbels. Het interieur is kleurrijk, de sfeer laid back en je bent hier meteen op je gemak – iets wat lang niet altijd het geval is bij conceptuele zaken van dit kaliber. Al snel weet de gastheer ons te vinden met de vraag of hij wat suggesties mag doen. Meneer komt beslagen ten ijs, dus we laten het verder aan hem over.

Botermalse varkensvlees

We beginnen met een ceviche van dorade, hoog in de citrus door het limoensap en de kumquat. De ceviche is goed bereid, maar de tijgermelk mag wat ons betreft meer pit hebben. Het pepertje is net iets te braaf om te concurreren met het zuur en het zout. Dan komen de pork taco’s en man; wat zijn die goed. Te beginnen bij de basis: het zijn geen geroosterde tortilla’s, maar gefrituurde wontonvellen. Prima, want daardoor zijn ze extra crispy – een beetje papadum- of kletskopachtig. Het gestoofde varkensvlees is botermals en de ingemaakte uien lekker zuur. Dit hapt veel te goed weg, jammer dat het er maar twee zijn.

“Wie een aardappel goed weet te bereiden, heeft de halve wereld”

Escobars aardappels

Dan de patatas bravas. Wie een aardappel goed weet te bereiden, heeft de halve wereld. Geheel in stijl met het Medellin-kartel, want Escobars aardappels zijn fantastisch. Ze hanteren vast dezelfde techniek als Rijsel: de aardappels zijn perfect gegaard en super crispy aan de buitenkant. De aioli, spicy salsa en het gerookt paprikapoeder on top maken dat de schaal binnen de kortste keren leeg is.

De kip valt tegen

Een tegenvaller is de kip piri piri, waarvan de bereiding enigszins te wensen over laat. Om te ultieme sappigheid te creëren, heeft de kip een pekelbad gekregen en zou hij daarna zijn gegrild op de bbq. Bij dat laatste hebben we onze twijfels. De kippenhuid is extreem soggy en doet geleiachtig aan. Niet lekker. Jammer ook, want aan de smaak ligt het niet. De hele reden van kippenhuid serveren is juist dat je malse vlees de ultiem krokante buitenkant heeft. Gemiste kans, misschien toch over op droog pekelen?

Romig en aromatisch

We sluiten af met een olijfolieparfait met basilicumtuilles, aardbeien, tomaten en pistachenoten. Een prima dessert, maar die parfait met olijfolie is zo romig en aromatisch dat we er eigenlijk geen andere smaken bij willen. Ja, die pistachenoten. We vragen ons af of ze zijn gecoat met witte chocolade en zo niet; het lijkt ons bij deze een goed idee. Deze parfait is simpel en zo lekker; hij heeft helemaal geen tierelantijnen nodig. Extra pluspunt: de chef komt ons aan tafel uitleggen hoe we die parfait thuis zelf kunnen maken. Daardoor gaan we meer dan tevree weer naar huis.