5x pastel de nata in hartje Lissabon
Over de pastel de nata is natuurlijk al heel veel geschreven. En je hebt ons echt niet nodig om er in Lissabon een te vinden, aangezien je er struikelt over de pastelarias. Maar geen pastelaria is hetzelfde en overal geven ze er net een andere twist aan. Daarom hieronder vijf bijzondere pastelarias in of op slenterafstand van hartje Lissabon.
Als je echt naar de oorsprong van de originele pastel de nata op zoek wil, pak je de trein of Uber naar Belém (een kwartier tot een half uurtje ten westen van Lissabon), waar dit knapperige gebakje in de 18e eeuw door de lokale monniken werd uitgevonden. De mannen van het klooster gebruikten namelijk eiwitten om hun gewaden te bleken en hadden op die manier genoeg eidooiers over om een dorp te voeden. Dat deden ze dan ook, de dooiers werden gebruikt om Portugals lekkerste snack uit te vinden: de pastel de nata.
Vijf bijzondere pastelarias
Maar goed, voor wie even geen zin heeft in busladingen Chinese toeristen in het overigens rete-pittoreske UNESCO-stadje Belém, hebben we een aantal hele fijne alternatieven voor je.
1. De klassieker – Manteigaria (prijs: € 1,40 per stuk)
Als je tijdens je trip slechts tijd hebt om één pastel de nata te eten, laat het dan deze zijn. Midden in Lissabon – aan Praça Luís Camões, zo’n beetje tussen Jamie Oliver’s pizzatent en de Subway in – vind je dit fijne tentje. Een pastelaria zoals pastelarias horen te zijn. No nonsense: er is koffie en er zijn pastel de nata’s. Om mee te nemen of, om ter plekke, staand, te verorberen.
Het deeg is ongelooflijk knapperig en gelaagd. De lauwwarme zijdezachte vulling, niet te zoet, vanilleachtig met een hintje kaneel, sijpelt door de dunne gekarameliseerde bovenlaag wanneer je een hap neemt. God-de-lijk. Ga je knoeien? Waarschijnlijk wel. Maar het is het waard.
2. Voor de drankorgels – Casa do Licor Pastel de Nata (prijs: € 1,15 per stuk + een piepklein drankje)
Iets verderop van de Manteigaria, gewoon een kwestie van de Calçada do Combro volgen, vinden we een heel andere versie van de pastel de nata. Deze plek kun je natuurlijk bewaren tot het einde van de tour, maar een beetje zuiplap draait hier zijn hand niet voor om.
De pastel de nata zelf is niet zo goed als Manteigaria, maar alsnog prima. De korst is wat minder crunchy en de vulling wat minder delicaat en ietsjes dikker. Dat zorgt voor weinig geknoei, maar een smaakexplosie waarbij je je leven voorbij ziet flitsen is het niet. Maar dan, de drank: die valt eigenlijk een beetje tegen. Bij de overigens netjes geprijsde pastel de nata krijg je een klein glaasje licor waar zelfs je hamster niet dronken van zou worden. Wel kun je natuurlijk een fles van het spul kopen. De likeur is volgens de eigenaar van deze toko gemaakt met dezelfde ingrediënten als de pastel de nata, maar doet ons meer denken aan ordinaire chocolademelk.
3. De vegan optie – Vegan Nata Chiado (prijs: € 1,95 per stuk)
Even staand een pastel de nata naar binnen werken voor je naar je werk gaat (of gaat stappen, samen met je vrienden een pastel de nata eten voor je de club ingaat schijnt hier helemaal het nieuwe ding te zijn, heb ik me laten vertellen) is prachtig, maar soms wil je er ook even bij zitten. Aan de Rua da Misericórdia kun je heerlijk mensen kijken terwijl je in een nata bijt. En die nata is ook nog vegan, de eigenaar wijst ons zo trots als een pauw op een officieel certificaat van ‘veganheid’, die veel andere vegan-adresjes dan weer niet hebben.
Hoe dan ook, dit is een hartstikke goede pastel de nata. Het is een flinke jongen die best wat weegt. Dat komt door het deeg, dat uit behoorlijk veel lagen bestaat. De vulling is ook vrij dik, bijna puddingachtig. We missen de kaneelsmaak én deze ligt wat zwaar op de maag. Maar gelukkig zit je hier wel lekker.
4. Het hippe alternatief – Casa dos Ovos Moles em Lisboa (prijs: € 1,30 voor de ovos moles, € 2,00 voor de barquinho
Ik heb me laten vertellen dat de echt hippe Lisboeta het tegenwoordig zoekt in ander lokaal gemaakt Portugees banket (idioot, als je het mij vraagt). Eén van die alternatieven zou dan de ovos moles moeten zijn. Dat betekent letterlijk ‘zachte eieren’ en ook deze pastry is gemaakt van eigeel en suiker, ditmaal omgeven door een eetpapierachtige buitenkant. De ovos moles zouden zijn ontstaan in een klooster in Aveiro – nu waren het de nonnen die eidooiers over hadden na de dagelijkse was. We vinden hem lekker (duh, eigeel en suiker), maar niet zo lekker als de nata.
We combineren met een gebakje dat iets weg heeft van een eclair: de barquinho, ook afkomstig uit het noordelijke Aveiro. De vulling is lekker dik en geel, de buitenkant heeft wel iets weg van een kinderijshoorntje. Een écht alternatief voor de pastel de nata is het niet. Deze twee zijn meer tussendoortjes, terwijl de pastel de nata natuurlijk de hoofdattractie van je koffiebreak zou moeten zijn.
5. Waar de locals ‘m halen – Pastelaria Alva (prijs: € 1,90 per stuk)
Leuk allemaal, die tentjes in het centrum, maar misschien toch allemaal iets te toeristisch. Geen zorgen, volg de eerdergenoemde Calçada do Combro naar het westen richting de wijk São Bento tot je bij Pastelaria Alva bent. Vroeger stikte het hier van de lokale pastelaria’s, nu is Alva de last man standing. Hier vind je geen Engels menu, maar wel lokale oudjes die de krant lezen, een klein tv’tje in de hoek en… heel veel gebak. Uiteraard komen we voor de pastel de nata, die hier verrassend aan de prijs is. In tegenstelling tot de andere tenten wordt hij op kamertemperatuur geserveerd.
Maar dat maakt eigenlijk helemaal niet uit. Het deeg is krokant, de smaken intens, de vulling precies in balans en eigenaar Antonio geeft ons er een busje kaneel bij om hem nog een beetje te customizen. Dit is hoe het hoort: om elf uur ’s ochtends staand het Portugese nieuws kijken waar je geen snars van begrijpt, een lekker donkergekleurde pastel de nata met veel canela – kaneel – in de ene hand en een extra sterke bica – Portugese espresso – in de andere.
Lees ook:
