Dim sum voor dummies
Dim summen is inmiddels weekendbezigheid nummer 1. Maar meestal bestellen we op veilig. Omdat we gewoon niet weten wat wat is. En vooral niet: wat er inzit. Met de Hongkongse Dim Sum – A survival guide bestel je als een echte Hongkongnees.
In Chinese restaurants zijn er twee soorten menukaarten. Eén voor gweilo’s (vreemdelingen) en één voor Chinezen. Vaak zie je bij Chinese families gerechten op tafel verschijnen die jij op jouw plaatjesmenu niet herkent. De beste optie is een Chinees sprekende tafelgenoot mee te nemen. Tweede beste optie: een decoder voor Chinees foodlingo.
Ervaringsdeskundige
Liza Chu werkte vanaf haar dertiende in het Hongkongse restaurant van haar ouders. Ze is dus ervaringsdeskundige. Na een studie in Australië ging ze uiteindelijk in Hongkong aan de slag als lerares Kantonese taal en cultuur aan Amerikaanse expats.
Ter afsluiting van elke cursus nam Chu haar cursisten mee naar een dim sumtent. Omdat niemand zelf durfde te bestellen, besloot ze een visuele survivalgids te maken, met uitleg over de ingrediënten. Want westerlingen zijn nogal bang voor ingewanden en ander griezeligs.
Chinese tafelmanieren
Het handzame gidsje begint met een korte uitleg over de onzekere oorsprong van de dim sum (noord- óf zuid-China), gevolgd door Chinese tafelmanieren (zelf je serviesgoed aan tafel wassen met de thee die wordt neergezet zodra je gaat zitten), een eetstokjes- en betaaletiquette (tussen Chinezen ontstaat vaak geduw en getrek, omdat iedereen erop stáát de rekening te betalen) en een overzichtje van de bij dumplings meest geschonken theesoorten.
Via foto’s, voorzien van korte uitleg over ingrediënten en textuur, komen traditionele dim sums langs als pai gwat (varkensribbetjes in zwartebonensaus), siu mai (varkensdumpling) en au jup (orgaanvlees). Maar ook minder klassieke als zoete gefrituurde melkballetjes (jar lai kau). Icoontjes maken verder duidelijk of er vlees, noten, eieren, schaal- en schelpdieren of varkensvlees in zit.
Kantonees vs. Mandarijn
Liza Chu belooft je daarnaast te helpen met de uitspraak. Ze leert je zelfs een aantal simpele zinnetjes. Maar ‘Oo sik jai ga’ (ik ben vegetariër) klinkt met een Amerikaanse tongval heel anders dan met de onze. De foto’s vormen daarom het betrouwbaarste hulpje. Ook op het Chinese vasteland, waar ze geen Kantonees spreken maar Mandarijn.
Lees ook:
