Doei natuur, ik wil stadswandelen met vreten en drank

Oké, ik hou ook heus van bossen en stranden om in en aan te wandelen. Maar het gaat er culinair gezien vaak zo belabberd aan toe (in je rugzak, met dat kleffe bammetje kaas). En is er íets leuker dan met een hapje van een geweldig café of restaurant de stad door te struinen, met in je andere hand een drankje? Ja, namelijk op het terras of binnenin dat café of restaurant zitten of hangen aan de bar, met leuk personeel dat je de hele middag of avond in de watten legt. Maar zolang dat niet kan, nemen we maar al te graag genoegen met zo’n take-away wandeling!

Want wellicht heb je het al langs zien komen of er zelf aan meegedaan en het moet gezegd: de culinaire wandeling is echt een van de weinige goeie dingen die een boost hebben gekregen door dat stomme corona. Wij deden er een, en we zijn dolenthousiast.

Niet hoeven denken, gewoon gaan

Het concept is simpel: je loopt langs een aantal vooraf bepaalde cafe’s en restaurants en op elke locatie haal je iets lekkers op. Vervolgens loop je een stukje door, vlei je je neer op een stadsbankje of muurtje of whatever (of je wandelt gewoon door) terwijl je de buit opsmikkelt, en dan hop, door naar de volgende. De praktische details kunnen variëren; sommige organisatoren verkopen alleen een kaart met wandelroute maar doen de communicatie met de cafés waarna jij je bestelling ophaalt en ter plekke betaalt, en bij andere betaal je alles vooraf en haal je ter plekke alleen nog maar je bestelling op. Je bent niet verplicht een (meeneem)drankje te kopen bij de café’s, maar daarmee steun je ze natuurlijk wel en eerlijk gezegd is een deel van de lol ook het ongegeneerde day-drinking.

Tasty Walk

Wij deden de Amsterdamse wandeling van Tasty Walk in De Pijp en Oost. Maar er zijn dus verschillende aanbieders/organisatoren die grofweg hetzelfde concept aanbieden met andere cafés en restaurants, in heel veel verschillende steden. Wij betaalden ongeveer 36 euro voor een wandeling van circa 8 kilometer, en mochten daarvoor bij 6 locaties iets lekkers ophalen. En lekker wás het…

Borrelen voor gevorderden

Hou er rekening mee dat je overal iets krijgt wat normaal gesproken op een borrelkaart zou staan, dus geen complete hoofdgerechten of iets dergelijks. Maar geloof me, ik zat na stop 5 zo vol dat ik het broodje van de laatste ronde mee naar huis heb genomen; ik kon niet meer! Hieronder de details… Overigens had mijn wandelgenoot de vegetarische opties gekozen, die ze ook héél lekker vond.

Tour de Pijp (en Oost)

Wij konden de volgorde van onze route zelf invullen, en begonnen met een meesterlijke brownie van FavorFlav-favoriet Waldo. Waldo is een fantastische patissier en het was extra leuk om hem zelf in de zaak te zien staan. Met die joekel van een brownie (en het inbegrepen sapje plus een koffie in de zon) was de bodem wel gelegd, en zo togen we door naar Boca’s aan het Sarphatipark waar we een van de lekkerste bao’s kregen die ik ooit heb gegeten (zo zacht! Zo vers!). Toen mijn wandelgenoot vroeg of ik er iets bij wilde drinken slikte ik net de laatste slok koffie weg en zei dus automatisch nee, maar toen zag ik haar betekenisvolle blik, met zo’n opgetrokken wenkbrauw. Aaahhhjaaa, iets “drínken”? En zo begon het rustig met een hard seltzer.

Op naar de volgende. Bij Fête de Soul kreeg ik perfect gefrituurde kippendijtjes met iets wat ik nog nooit geproefd had maar nu elke dag intens naar verlang: bananenketchup… hierover later meer, beloofd. Next stop: Blooker, een mooi knus gebouwtje tussen een verder vrij indrukwekkende skyline waar het ook prima in de zon vertoeven was. Heerlijk pompoensoep, en of dat wijn is in dat kartonnen bekertje? Wie zal het zeggen…

Daarna was het nog even doorstappen naar Oost en inmiddels hardcore borreltijd. Dat hadden meer mensen bedacht, want voor The Cottage stond een lange rij (waarin iedereen zich keurig aan de regels hield). Maar ook hier was het wachten in de zon met een drankje helemaal geen straf, en al gauw zaten we iets verderop op een bankje met briljant lekkere zelfgemaakte saucijzenrolletjes. En mijn eerste gemberbier mét alcohol ooit; niet normaal lekker.

Het leven is niet eerlijk

De laatste lekkernij, een stevige wrap van Café de Duvel, moest ik ingepakt meenemen naar huis (ook geen straf) want zoals gezegd zat ik tegen deze tijd ramvol. En moesten we plassen. Dat laatste is wel een dingetje, maar dat vind ik sowieso in deze tijd van verplichte take-away. Ik wil dolgraag van alles kopen bij cafés om buiten op straat (of in de auto) te consumeren, maar dat je niet bij elk café naar de wc mag blijft lastig (bij sommige trouwens wel hoor, waarvoor dank). En hoezo is dat nog steeds zo godsgruwelijk oneerlijk en ongeëmancipeerd verdeeld in een stad, dat mannen om de zoveelhonderd meter in een plaskrul of iets dergelijks kunnen gaan staan, maar dat dat voor vrouwen onmogelijk is? Ik betaal verdikkeme toch ook gemeentebelasting?! Maar goed, ik raak afgeleid. Dit vergt een artikel in briefvorm naar de gemeente, dat voel ik al, dus terug naar het onderwerp: de culinaire stadswandeling – een van de dingen die wat ons betreft voor altijd mogen blijven, ook als de horeca straks weer opengaat.

Dus kies via het internet een culinaire wandeling door jouw stad, trek je gympen aan, ontbijt licht, stop een opener in je zak (want officieel mogen de cafés geen bierflesjes e.d. voor je openen) en ga aan de snaaiwandel!

Lees ook:

• Dichterbij de horeca dan bij deze kippenkraam ga je niet komen
• Dit is de lekkerste doughnut van dit moment en hier scoor je ‘m
• Als een rondje door de supermarkt net zo’n feest is als een festival of weekendje weg