Doritos tegen foodwaste?
‘Gouden dingetjes’ is de vertaling van de wereldwijd populaire multifunctionele snack Doritos. Over wie ze heeft bedacht, bestaat zoals gewoonlijk verschil van mening. Maar over het waarom niet: Doritos begonnen als no foodwaste dingetjes.
Er gaan verschillende verhalen over het ontstaan van de knapperige maischips die Doritos heten. En zoals met de meeste foodklassiekers bestaan er ook bij deze gouden dingetjes verschillende kampen.
Kamp Disney
Kamp Disney dist graag het verhaal op dat chipsproducent Frito-Lay bij opening in 1955 van het allereerste Disneyland-pretpark in Californië Mexicaans themarestaurant Casa de Fritos opende. Het restaurant kocht z’n tortillas in bij een lokaal bedrijf. Een medewerker viel het op dat er zoveel oudbakken tortillas in de vuilnisbak belandden. Hij stelde voor er chips van te maken door ze in stukken te snijden en te frituren.
Andere verhalen binnen het kamp wijzen een Frito-Lay baas aan als uitvinder. Hoe dan ook, ze werden een succes en lagen in 1964 onder de naam Doritos in Californische winkels. Twee jaar later rolde Frito-Lay ze door heel Noord-Amerika uit.
Nu blijkt Disneyland Californië wel vaker een goede voedingsbodem voor populaire foods, zoals bijvoorbeeld de Monte Cristo sandwich. Maar chipsgigant Frito-Lay heeft helaas niets concreets in de archieven dat deze verhalen bevestigt.
Kamp Carranza
En dan is er kamp Rebecca Webb Carranza. Deze in Mexico geboren onderneemster zou de tortillastukjes al eind jaren veertig zijn gaan bakken in haar Zuid-Californische tortillafabriek El Zarape. Deze fabriek was de eerste die in die tijd het productieproces van tortillas had geautomatiseerd. Vijftig jaar later vertelde Webb Carranza nog altijd in interviews dat tortillas die gebogen of niet perfect rond waren, werden weggegooid. Voor een familiefeestje sneed ze die eens in stukjes en frituurde ze. De familie reageerde zo enthousiast dat Webb Carranza ze al snel in haar fabriek ging produceren en ging verkopen onder de naam Tort Chips.
Kamp Zeitgeist
En dan is er nog kamp Zeitgeist/tijdgeest: de meeste dingen ontstaan nu eenmaal op verschillende plekken min of meer gelijktijdig onder invloed van de tijdgeest. Wat deze verhalen ons in ieder geval leren is dat de gouden dingetjes toen al bedoeld waren als een oplossing voor foodwaste. En dat maakt dat je zo’n zak in de huidige tijdgeest toch een stuk prettiger leegknaagt.
Lees ook:
