Waarom zijn laurierblaadjes in de supermarkt zo peperduur? KvW zocht het uit

Is het je ook weleens opgevallen hoe duur laurierblaadjes in de supermarkt zijn? Gek eigenlijk als je weet dat de blaadjes in Turkije niks waard zijn – laurierplanten groeien daar als onkruid in het wild. De Keuringsdienst van Waarde volgde het geldspoor van Turkije naar Nederland om uit te zoeken hoe het kan dat het verschil tussen de inkoop – en verkoopprijs zó hoog is.

Peperduur

Tijdens het eten van een lekker soepje – ik spreek uit ervaring – is het je vast wel eens overkomen dat er plotseling een (stukje) laurierblad in je mond belandde. Laurier is namelijk hét blaadje dat je mee laat pruttelen in soepen, schotels en sauzen als belangrijke smaakmaker. Deze kruidige bladeren geven een houtachtige en een subtiele, bittere smaak af. Maar dat het zo prijzig is, was voor ons een totale verrassing: de prijs per kilo kan al gauw oplopen van zes tot 850 euro. Zelfs zilver is goedkoper!

De Keuringsdienst van Waarde wil weten hoe het kan dat laurier in een zakje zo peperduur is en belt een leverancier van laurier om verhaal te halen. De dame die de telefoon opneemt schrikt van de enorme kiloprijs en geeft aan dat dit onder andere komt doordat het kruid in Turkije met de hand wordt geplukt. Het proces is niet makkelijk en arbeidsintensief.

Geldbomen in Turkije

Kwalitatieve laurierbladeren zijn afkomstig van planten die in Turkije in het wild groeien. De Keuringsdienst reist af naar Turkije op zoek naar de oorsprong van deze Turkse geldbomen. Het is een flink stuk rijden met de trekker gevolgd door nog wat klim- en klauterwerk.

Eenmaal aangekomen op een uitgestrekt landschap met oneindig veel laurierstruiken komt er een dame op leeftijd tevoorschijn uit de bossen. Geen boeren, maar lokale dorpelingen plukken de bladeren. Met grof geweld worden de takken met laurierbladeren los van de struik gerukt. Het is een flinke klus en het arme mens zit onder de schrammen. Maar ze heeft er alles voor over want de verdiensten zijn goed. De hoge prijs zou immers voortkomen uit het zware pluk werk met de hand, toch? Euh.. niet echt: de lokale bevolking krijgt zes Lira per kilo, omgerekend zo’n 33 (!) cent.

Lekker laurierbladeren selecteren

Het plukwerk zit erop en de bladeren kunnen gedroogd worden. Voor drie euro wordt het verkocht aan de Turkse laurierfabriek. De gele en dorre bladeren worden er met de hand tussenuit gevist. De mooiste bladeren worden geselecteerd en in grote dozen gegooid. Voor vijftien euro per kilo worden de dozen naar wel zeventig landen geëxporteerd, waaronder Nederland. Maar waar zit dan het grote geld?

Geld in het laatje

Bij de specerijengroothandel komen de laurierbladeren binnen in grote dozen. De bladeren worden met de hand onderverdeeld en ingepakt in kleine bakjes. Zeven gram per bakje en een verkoopprijs van anderhalve euro. Dit maakt een kiloprijs van 300 euro. De laurierverkoper doet nogal geheimzinnig over de prijs die hij betaalt om het Turkse goud naar Nederland te vervoeren. Uiteindelijk laat hij doorschemeren dat één kilo minder dan vijftig euro kost. Nu komen we ergens, hier wordt dus flink geld verdiend.

Mysterie opgelost

Nederland haalt kruiden van ver en verkoopt het in eigen land met een enorme marge. Uit één kilo worden ongeveer 250 verpakkingen gehaald. Dit proces is erg kostprijsverhogend, zegt men. Niets is minder waar. De truc is om laurier in een heel klein verpakkinkje te verkopen voor een paar euro. Niemand merkt dan op dat de kiloprijs zo hoog is en niemand gaat terugrekenen. Wie kijkt nou op het label naar de kleine lettertjes van de kiloprijs?

De consument wordt (alweer) voor de gek gehouden. Ik zit ondertussen te dagdromen over een carrièreswitch naar laurierhandelaar.

Lees ook:

• Ontstopper in je olijf? Keuringsdienst van Waarde laat het je zien
• De Keuringsdienst van Waarde, onze favorieten
• Keuringsdienst onderzoekt: cervelaat, salami, snijworst, waarom lijiken ze zo op elkaar?

Bron en beeld: Keuringsdienst van Waarde, KRO-NCRV