Vrouw wordt restaurant uitgezet vanwege huilende kinderen

Over weinig dingen in de horeca zijn mensen zo verdeeld als over kinderen. En dan eigenlijk huilende, schreeuwende kinderen waar andere gasten last van hebben. Daar had Rozemarijn laatst ook mee te maken, en die deelde haar verhaal aan de site Damespraatjes. Zij werd laatst een restaurant uitgezet omdat haar kinderen niet wilden stoppen met huilen. Wat vind jij, terecht of niet?

Rozemarijn en haar man Pieter-Paul houden van uit eten gaan, en dan meestal een mooi restaurant inclusief wijnen en meergangenmenu — en dan laten ze hun twee kinderen (van drie en vijf jaar) eigenlijk altijd bij de oppas.

‘Kinderen van deze leeftijd in een sterrentent zien wij nog niet zitten, maar we nemen ze wel steeds vaker mee uit lunchen’

Die kinderen willen alleen steeds vaker mee met papa en mama, en dus gaan ze met z’n vieren steeds vaker uit lunchen. En dat gaat volgens Rozemarijn eigenlijk altijd goed: ‘Pieter-Paul en ik houden het dan bij twee gerechten en de kids eten gezellig mee. Meestal gedragen zij zich voorbeeldig. Laatst kregen we zelfs van mensen naast ons het compliment dat de kinderen zo lief en gezellig aan tafel konden mee eten.’

Tot laatst, toen ze gingen lunchen in een kleine bistro. ‘Gewapend met speelgoed en iPads kwamen we de tent binnen. Al bij het installeren van de kinderen merkte ik dat we hele nare blikken toegeworpen kregen. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg de oudste ons net iets te hard, toen een oudere dame naast ons afkeurend ons gezelschap in zich opnam. Ik negeerde de vraag en knikte vriendelijk naar de dame. De mevrouw draaide haar hoofd weg en begon te fluisteren tegen haar tafelgenote. Wat een chagrijn, dacht ik nog.’

Een speciaal gerecht voor de kinderen

Niet een al te beste start, en ik kan me voorstellen dat dat niet per se het warme welkom is waar je op hoopt als je uitgebreid uit lunchen gaat. Rozemarijn vertelt verder: ‘Ook de bediening had duidelijk geen zin in onze kinderen. Zelfs nadat wij een fles wijn van 95 euro bestelden, konden ze het niet opbrengen om een gerechtje voor de kinderen te maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze mogen een gewoon gerecht van de kaart bestellen’. Uiteindelijk hebben wij dit gedaan, maar de meiden vonden het helemaal niet lekker en begonnen te huilen.’

Tsja, ik moet hier toch wel even mijn eigen mening bij vertellen; ook al bestel je een fles van 1000 euro, je dient je — vind ik — alsnog te gedragen in een restaurant. Die andere gasten, wiens middag jij dus nu een beetje verziekt, betalen namelijk ook gewoon voor hun eten en wijn. Net als jij. En weigeren een speciaal gerecht buiten de kaart om te maken voor kinderen vind ik ook niet heel gek — had dat anders van tevoren even gecheckt? Ik zou persoonlijk nooit ervan uitgaan dat mensen wel even een uitzondering voor jou maken. Misschien ook even de kaart eerst bekijken online, om te zien of er wel iets geschikts tussen zit?

‘Wij hebben de rekening voor u’

Goed, de kinderen waren dus krokodillentranen aan het huilen omdat het gerecht niet naar hun smaak was, en kwamen niet meer uit dat verdriet. ‘Het gehuil werd geschreeuw en het geschreeuw werd rollen over de grond. Ik heb er toen echt alles aan gedaan om ze stil te krijgen, maar het mocht niet baten. Pieter-Paul is met ze op de gang gaan staan en heb ik nogmaals om een portie friet gevraagd. Toen gebeurde het ondenkbare… ‘Mevrouw, andere gasten hebben aangegeven dat ze veel last van jullie drammende kinderen hebben. Wij hebben de rekening voor u. Mochten jullie het willen, dan kunnen we het overige eten en de wijn to-go met u mee naar huis geven’, zei een over het paard getild joch uit de bediening. Ik heb het geld op tafel gesmeten, de fles dure wijn in mijn tas gestopt en heb boos het restaurant verlaten.’

De volgende dag hoort Rozemarijn nog wel van het restaurant: ze ontving een telefoontje. ‘Het was de eigenaar die van de bediening had gehoord wat er was gebeurd. Hij gaf aan dat er veel mensen over onze kinderen hadden geklaagd, maar dat wij nooit zomaar naar huis gestuurd hadden mogen worden. Hij heeft ons het geld van het eten en de dure fles wijn teruggegeven en ons een diner voor twee (haha!) aangeboden. Dit vond ik erg vriendelijk en correct van hem.’

‘Kinderen moeten het gewoon leren’

Volgens Rozemarijn is het nu voor haar, Pieter-Paul en de kids verpest om nog als gezin te gaan lunchen. Side note: ze heeft het over lunchen in het algemeen — terwijl het mij al een prima oplossing lijkt als je gewoon niet bij een luxe restaurant uit lunchen gaat. ‘Ik vind dat best jammer. Kinderen moeten het gewoon leren en dat kan alleen door het te doen. Iedereen is jong geweest en ik begrijp niet dat andere gasten dan zo kortzichtig en kil kunnen zijn. In een sterrentent neem ik ze nog niet mee, maar een eetcafé moet toch kunnen?’

Ik ben héél benieuwd hoe anderen hierover denken, want nogmaals: dit is echt een onderwerp waar mensen zo verdeeld in zijn. Zelf heb ik geen kinderen, dus ik denk dat je er dan ook al anders naar kijkt. Maar eerlijk… Ik zou ook niet blij zijn als ik naast een tafel zou zitten waar twee kinderen alles bij elkaar schreeuwen en huilen, terwijl ik juist uitgebreid wilde lunchen. Maar aan de andere kant: op dat moment kunnen de ouders er ook misschien even niets aan doen. Puur egoïstisch gezien zou ik er dus van balen, maar hoe zien jullie dit?

Lees ook:

• To drink or not to drink, wat is de etiquette bij die meegebrachte fles wijn
• Etiquette voor eten delen
• Aan tafel met de Royal Family: ieder zijn eigen speenvarken

Bron: Damespraatjes.nl