Waarom ga je huilen als je uien snijdt?
Even een uitje snijden voor de uiensoep of de stoofschotel, en daar drupt de mascara alweer over de wangen. Wat is er met die dingen aan de hand? Waar ga je zo van huilen? En helpt een stukje stokbrood in je mond?
Als je een ui snijdt, maak je de cellen van de ui stuk. Daar komt een gas uit, namelijk synpropaanthial-S-oxide. Dat gas vormt samen met het vocht in je ogen zwavelzuur, een prikkelend zuur dat ervoor zorgt dat je ogen gaan tranen. En als je ogen eenmaal tranen, is er meer vocht, dus nog meer zwavelzuur dus…
Niet wrijven!
Wat kun je eraan doen? Wrijven helpt niks, dan maakt het alleen maar erger. Maar een scherp koksmes helpt wel. Hoe botter het mes waar je de ui mee te lijf gaat, hoe meer cellen je stuk maakt. Kenners adviseren bovendien de ui even in de koelkast of de vriezer te leggen voordat je gaat snijden. Dan is dat synpropaanthiaal-bla-bla niet meer gasvormig, dus dat scheelt prikogen.
Onder de kraan
Als je de ui snijdt onder de kraan, bindt het gas-met-de-lange-naam zich aan het kraanwater, dus geen tranende ogen meer. Maar hoe je een ui netjes kunt snijden onder een lopende kraan, moeten we nog even uitzoeken. Helpt een bril? Maar ten delen, want natuurlijk sluit een bril je ogen niet helemaal af. Wil je echt niet huilen en moet je veel uien hakken, dan zou een zwembrilletje, een ski-bril of een integraalhelm een oplossing kunnen zijn.
Mosselschelpen op je oren
Kenners adviseren ook een stukje oud brood in de mond, dat een beetje uitsteekt. Geen idee hoe dat zou werken, en het doet me denken aan de chef die een stagiair adviseerde om niet alleen een plakje brood in zijn mond te doen tegen tranende ogen, maar ook mosselschelpen op zijn oren te zetten en een plastic zakje over zijn haar. ‘Helpt allemaal niet, maar het staat ‘m goed,’ zei de grote baas tegen de rest van het keukenpersoneel.
