Delivery review: de bezorgmaaltijd van Nayolie, het beste Aziatische restaurant van 2020
In deze krankzinnige corona-tijd zijn restaurants gesloten, dus gaan we lekker thuis uit eten. Gelukkig komen er veel nieuwe én bijzondere bezorg- en afhaalrestaurants bij. En die gaan we voor je testen. Zo blijven we lekker eten én helpen we de horeca. Vandaag: Nayolie in Voorschoten.
Met de woklepel meegekregen
Restaurantgids GaultMillau riep dit restaurant uit tot het beste Asian restaurant van 2020, dus dat zegt wel wat. Vorig jaar werd lunchroom Nayolie (vernoemd naar zijn vriendin) in Voorschoten plotseling ‘Nayolie by Kelvin Lin’, een food & wine-bar met Asian-fusiongerechten op niveau. We kenden deze grappige chef al van zijn vroegere restaurant Red Chilli, een gek Chinees afhaalrestaurant naast de snelweg, waar bizar goed werd gekookt. Kelvin heeft de restaurantwereld met de woklepel meegekregen, maar leerde pas écht koken in Azië.
Nu leert deze culinaire knul heel Nederland koken, want met zijn nieuwe afhaalmenu richt hij zich niet alleen op Voorschoten, maar sinds kort kunnen ook mensen uit Haarlem en Amsterdam zijn topgerechten leren kennen.
22 bakjes
’s Morgens stuurt Kelvin een appje met een uitgeschreven kookinstructie en een serie filmpjes waarin hij op lekker losse wijze per gerecht uitlegt hoe de gerechtjes in elkaar moeten worden gezet. En hoelang hij al wel niet in de keuken heeft te staan, zodat jij alles alleen maar in elkaar hoeft te zetten. Het nadeel van de video’s is, dat je de rest van de dag zin hebt om te eten. ’s Middags kun je de tas met ingrediënten afhalen. Bij mij gaat de bel. Het is een vriend van de chef. ‘Normaal kunnen Amsterdammers dit bij mij thuis afhalen, maar ik breng hem even bij je langs.’ Ik heb het menu al mogen proeven en het is bijzonder goed.’
Ik zet alle plastic bakjes op tafel. Maar liefst 22 stuks. Op elk bakje is met een stukje tape een kleurcode aangebracht. Iedereen kan koken met Ravensburger.
Maguro tonijn
Als de bakjes op kleur zijn gesorteerd, en de moed me in de sloffen is gezakt, neem ik een glas wijn en verman ik me. Als eerste de Maguro-tonijn. Op het filmpje doet de chef voor hoe hij zijn gerechten opstapelt. Zijn gerechten eet je namelijk altijd van boven naar beneden. De gemarineerde tonijn, een theelepeltje madras en de ‘pinda lekkah lekkah’ worden liefdevol afgedekt met een shisoblad. Als iedereen aan tafel zit, dan mag de groene vinaigrette, die in een willekeurig flesje geschud moet worden tot hij lekker schuimig is, naast de tonijn worden geschonken, legt de chef uit. Het gerecht is zacht en rijk van smaak. Het geeft me zelfvertrouwen om door te gaan met de volgende gang.
Hokkaido-coquilles
Voor het tweede gerecht moet echt alles uit de kast worden gehaald. Nou ja, in ieder geval mijn koekenpan en een steelpan. Voor de tweede keer in deze corona-afhaal-situatie worden mijn bakkunsten op de proef gesteld met een coquille (herinner je je de afhaalmaaltijd van Pesca nog?), maar als een volleerde chef laat ik hem in korte tijd gaar schroeien, terwijl ik ondertussen ogenschijnlijk laconiek in een sausje roer. Ik rol de lichtgebruinde coquilles in het bakje met rode olie, dip ze vervolgens in het sesamzaad en verdeel de appel en bieslook erover, terwijl ik ondertussen de asperges en saus verwarm. Met een pollepel ram ik een grappig melodietje op de pannen, want dat hoort erbij als je topchef bent. De minuscule bloemetjes die over het gerecht mogen worden gelegd, maken het gerecht een lust voor het oog. Het is zonde om het op te eten, maar gelukkig smaakt het zo goed, dat het schuldgevoel verdwijnt als sneeuw in ons nieuwe klimaat.
Langoustine-gamba-ravolio
Het volgende gerecht. In een pan maak ik een draaikolk van kokend water, waarin ik de ravioli met gamba’s laat zakken. Als ze blijven drijven, zijn ze gaar en mogen ze op een bord met daaroverheen de kruiden en katsuobushi, oftewel de gefermenteerde bonito-vlokken die sierlijk bewegen door de warmte. Altijd fijn voor een ‘oh-en-ah’-momentje in een restaurant, en zeker thuis. De fijne pasta met tapiocameel, de heerlijk knapperige garnalen, de ingedikte saus (‘van 50 naar 5 liter; heb ik allemaal gedaan voor u, wat u 2 dagen werk scheelt’) haal de chef mij uit de droom, dat ik dit allemaal zelf maak. Koken is echt leuk, ontdek ik. Opeens snap ik waarom mensen een keuken hebben.
Hanwoo-beef
Op naar het echte werk. Het op hoge temperatuur bakken van het prachtig geaderde vlees. ‘De pan moet loeiend heet zijn om de zogenaamde maillard-reactie te krijgen, dus zet de afzuiger hoog en de deuren open,’ luidt het advies van de chef. Dit is reactie tussen suikers en aminozuren die ons vlees bruin en smaakvol maakt. Het vlees wordt gestapeld op de pastinaak-crème en daaroverheen gaat de massaman. Zo simpel is geluk, dus. Het malse vlees, de volle smaak. Meer heeft een mens niet nodig.
Mag Nayolie vaker voor ons koken?
Slaapt Dolly Parton op haar rug?! Door deze bakjes is mijn plezier in koken, maar met name in fine-dining sterk aangewakkerd en ik kan niet wachten om een keer naar Voorschoten af te reizen. De smaken en presentaties waren echt bijzonder, en achteraf gezien was het niet lastig met de fijne aanwijzingen op papier en video. De gerechten van Nayolie by Kelvin zijn af te halen bij zijn restaurant in Voorschoten, bij zijn collega’s van restaurant Ratatouille in Haarlem en nu dus ook in Amsterdam. Het viergangenmenu kost € 49,50 – en dan krijg je ook echt mooie producten. Zonder dat je aanleg hoeft te hebben, verander je je eigen keuken in die van een Chinese sterrenzaak. Als je indruk wilt maken op je corona-date of op jezelf, is dit echt een aanrader.
Lees ook:
