Bloedirritant: dat je overal ongelijke porties krijgt
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: de terreur van het oneven portie bitterballen.
Mijn horecahoeveelheid is meestal twee of vier. Bij hoge uitzondering drie en anders zijn we meestal met zes plús en tegen die tijd maakt het toch al niet meer uit. Maar bijna 90 procent van de tijd ben ik dus vooral een beetje fucked. Voor dit een ingewikkelde rekensom wordt zonder uitleg, een beetje zoals de wiskundeles van vroeger, leg ik deze precaire kwestie even aan je uit.
Want for the love of god, waarom altijd die oneven aantallen?
Gebod van het trio
In de horeca hebben ze de kuttige gewoonte om te werken in oneven aantallen. Zo krijg je zeven of negen bitterballen (en saus voor vier) of je gaat lekker shared dinen en het gebod van het trio duikt op. Ik heb werkelijk waar geen idee waar die ineens vandaan komt trouwens, maar het is misschien nog wel kuttiger dan met de oneven bitterbal.
Zit je daar met z’n tweeën of vieren gezellig te delen en moet je óf dubbel bestellen, wat nog steeds onhandig uitpakt, of je moet gaan snijden. Het hele concept van shared dining is dat hapjes in geen enkel geval normaal te snijden zijn en daar ga je.
Want wíe krijgt meer en wie moet het doen met minder of wie blijft er achter met wat stuk gesneden kruimels?
Even aantallen
Natuurlijk snap ik dat je ergens in de bitterballendoos een lijn trekt, maar ik pleit voor even aantallen. Met zes of acht of tien bitterballen maak je mensen gewoon gelukkiger. Even aantallen laten zich gewoon heel makkelijk vermenigvuldigen. Iets wat bij een oneven portie kaasstengels nóóit lukt. En als je denkt dat mensen in gevecht raken om het laatste stukje bruin fruit dan pas je het aantal aan.
Niemand die gaat zitten muggenziften over een bitterbal meer of minder. Het kan allemaal zo simpel zijn.
Oneven balletje
In het geval van de shared dining doe je gewoon een stuksprijs en dan zet je maar in de kleine lettertjes dat ze alleen per twee te bestellen zijn. Ik snap ook heus wel dat je pinchos graag in meervoud maakt, dus ik wil jullie die individuele onhandigheid niet aandoen. Net zoals jullie het de mensen aan tafel niet aan moeten doen. Niemand aan tafel wil een stare down om de laatste oester (niet te snijden), bruschetta (niet te snijden) of bitterbal (te heet om te snijden).
Nog even over die laatste oneven bitterbal, want daar heb ik tot die tijd wel een oplossing voor. Ik roep gewoon altijd heel hard ‘ik laat de hond wel uit’ en dan stort ik me op het laatst overgebleven oneven balletje. Dat zie je dan ook wel weer aan me, maar iemand moet het doen.
Lees ook:
- 8x de grootste blunders van horecapersoneel
- 10x bloedirritante dingen die iedereen in de horeca herkent
- Dit zijn de favoriete late night snacks van horecapersoneel
