Eddie’s eetergernissen: een gekookt ei eten in het openbaar

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer: mensen die een gekookt ei eten in het openbaar (en eigenlijk ook heel veel andere ei-zaken).

Mijn relatie met eieren is ingewikkeld, zo zou ik het noemen als ik het op Facebook moest zetten. Ik hou van ze en tegelijkertijd vind ik ze viezig. Je kan stellen dat dit probleem rond Pasen nog net even wat meer opspeelt dan normaal.

Ik kom uit een gezin waar je met Pasen vooral over de lijdensweg van Jezus hoort. Denk dus maar niet dat daar ooit een ei geschilderd of gezocht werd. Het resultaat: de enige eieren waar ik met Pasen aan doe zijn die van chocolade. Je ziet trouwens ook aan me dat ik ze liever eet dan schilder. Niks om me voor te schamen natuurlijk.

Beetje kokhalzen

Het geestige aan mijn moeilijke relatie met eieren is dat ik ze dus wel lekker vind. Vereiste is wel dat ik ze zelf eet en niet ineens onverwachts ruik of gegeten zie worden. Eieren die je onverwachts ruikt zijn namelijk extra goor. Dat zo’n zweempje ei-lucht ineens langs komt drijven door de lucht. Gat-ver-dam-me. Oud ei is ook zoiets. Soms verdenk ik mijn vaatwasser ervan dat-ie de ei-lucht opneemt en over de hele vaat uitstort. Goor.

Eieren gegeten zien worden vind ik ook een delicate kwestie. Als iemand ‘m netjes in partjes snijdt en het op een broodje doet, dan hoor je me niet. Maar als ik nietsvermoedend opzij kijk en iemand een hap uit een heel ei zie nemen, dan moet ik altijd een beetje kokhalzen. Vind ik dus ook goor, ja. Het betreft hier wel een héél ei, een beschaafd half ei is echt totaal iets anders.

Tik, tik, tik

Hebben we natuurlijk ook nog het pellen, wat een pure kwelling kan zijn. Ik zat ooit aan een tafel in een hotel, waar een man naast me de volledige schaal fijn tikte met zijn mes. Maar ik bedoel echt de heeeeeele schaal. Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tikkerdetik, tik, tik, tik, tik, tik, tik. Het ging met razendsnelle tikjes, de man deed het duidelijk vaker, en het duurde eindeloos. Toen hij z’n ei gekraakt had begon zijn vrouw. Tik, tik, tik, tik, tik. Ik had even de neiging om dezelfde techniek toe te passen op hun beide hoofden, maar het was in tijden van corona dus ik moest anderhalve meter afstand bewaren.

Ook goor

Zelf je ei pellen is ook vaak irritant. Dat er nog net zo’n stukje schaal blijft zitten, die je in een onbewaakt ogenblik opeet. Ik probeer dan altijd te bedenken dat hier heel veel eiwitten in zitten. Maar eigenlijk is het enige wat door mijn hoofd flitst: dit heeft een kip uitgepoept. En daar is de cirkel rond, want dan duikt ineens dat verhaal over dat een ei de bevruchting van de kip is in mijn hoofd op en ook dat is vreselijk goor.

Nou, fijne Pasen hè.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: dat laagje water onderin de koelkast
• Eddie’s eetergernissen: afknappers in de horeca (waar ik nu bijna zin in krijg)
• Eddie’s eetergernissen: de steekproef in de supermarkt