Eddie’s eetergernissen: van die mensen die foodshamen
Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dit keer moeten we het hebben over mensen die aan foodshamen doen.
Als íets mijn eetlust verpest, dan zijn het mensen die foodshamen. Niet omdat ik me aangesproken voel, maar omdat ik mensen die dingen vínden van mensen die eten gewoon niet begrijp. Eten staat absoluut in mijn top drie leuke dingen des levens. Ik vermoed dat er hier veel mensen rondhangen die mijn mening delen. Dus waarom zou je dat plezier vergallen door ingewikkeld of onaardig te doen over eten?
Hoe-heurt-het-eigenlijk
Het is trouwens niet alleen het shamen van jouw eetgewoontes. Nee. Het is ook ronduit onplezierig als iemand zit te gnuiven omdat je iets verkeerd uitspreekt. Als de hele wereld bruuussssjetta zegt, dan neem ik het je niet kwalijk dat je het geen bruuskétta noemt. Wat maakt het uit? Lekker is het toch wel. Of van die types die heel superieur een kreeftje kraken, terwijl jij het liefst een hamer zou pakken. Alsof je dat op de basisschool leerde?
Hadden ze er trouwens maar wél een lesje hoe-heurt-het-eigenlijk ingegooid, want wat een gedoe. Met stokjes eten, ook zoiets. In Japan eten ze sushi met de hand, laten we dat vooral even onthouden als iemand met angst en beven die stokjes pakt. Wel zo sympathiek.
Gewelddadig
En mensen. Laat één ding heel duidelijk zijn: een snack ondergedompeld in pruttelend vet is met regelmaat een 10 plús. Denk maar aan die bitterbal op een zonnig terras. Of een kaassoufflé ’s nachts na het stappen. Of wat dacht je van die kroket als je een imposante kater hebt? Als iemand daar ooit nog eens de neus voor optrekt, dan kom ik in de verleiding om er een klein tikje op te geven. Al zou ik dat natuurlijk nooit doen, want dat is bijna net zo gewelddadig als het foodshamen zelf.
Ik maakte ooit eens vurig ruzie met iemand aan de lunchtafel die zich openlijk uitliet over mijn laagje boter ónder de pindakaas. Van deze smaakcombi hebben ze in Amerika zelfs een winstgevende variant gemaakt, maar dat even terzijde. Ik vind deze lagen op een witte (!) boterham dus zo lekker, dat ik er een ruzietje voor over heb.
En ik laat geen kans onbenut om een foodshamer publiekelijk te schande te maken. Het zal ze potverdikkeme leren, een beetje ingewikkeld te gaan zitten doen over andermans eten.
Lees ook:
- Bloedirritant: ober die de hele tijd verkleinwoordjes gebruiken
- De voedselvocabulaire: kappen nou met dat ge-avocado
- De horror van het ontbijtbuffet
