Positivo’s & lieverds
Lotje Deelman was redactiechef van ELLE Eten, werkt al bijna 15 jaar voor de Allerhande en werkte achter de schermen aan televisieprogramma’s als MasterChef, de Worsten van Babel On Tour en De Nieuwe Lekkerbek. Ze at varkenspoot met Anthony Bourdain en flirtte met Gordon Ramsay in zijn Aston Martin. Lotje is (co-)auteur van meer dan tien kookboeken en is in haar keuken op het Drentse platteland nooit te beroerd om iets in de fik te steken. Op FavorFlav ventileert Lotje wekelijks wat haar bezighoudt. Met deze keer: grenzeloze positiviteit.
Als ik er even doorheen zit, dan denk ik aan de railtender. Ik heb grote bewondering voor de railtender, die zich als een soort kruising tussen een gewonde strandkrab en een onhandige kameel door het gangpad van de rijdende trein beweegt. De railtender beheerst als geen ander de kunst om geduld, begrip en hoop in een enkel woord te leggen. Als de railtender ‘kopjekoffie?’ of ‘goedemorgen’ zegt, klinkt dat altijd onvoorwaardelijk lief. En positief.
Een beetje kwaad
De railtender is mijn voorbeeld van hoe je onder alle omstandigheden positief kunt zijn. Als je maar wilt. Glimlachend niet zo lekkere koffie tappen uit een soort gedrocht op je rug in een tijd waarin alles razendsnel gaat en digitaal is, omgeven door mensen die allemaal gehaast, vermoeid en om een of andere reden altijd een beetje kwaad zijn. Toen ik laatst op een grijze, regenachtige dag in de trein tussen Almere en Lelystad de railtender vroeg hoe hij toch zo vrolijk bleef, antwoordde de railtender verbaasd: ‘Ik kom echt overal mevrouw!’. Touché. Geen speld tussen te krijgen.
Nu ik het er toch over heb: een ander voorbeeld van grenzeloze positiviteit en hoop op een betere wereld vind ik de theatertour van Robèrt van Beckhoven. Begrijp met niet verkeerd. Ik zeg heus niet dat je ernaartoe moet. Heb ik ook niet gedaan. Maar gewoon de wetenschap dat het bestaat: zalen vol mensen in het hele land, van Assen tot Maastricht, die iets leuks hebben aangetrokken en kijken en luisteren naar Robèrt.
Net een beetje meer gehakt
Robèrt is bakker hè. Geen politicus, geen goeroe, geen stand-up comedian. Maar bakker. Een bakker die dingen zegt als: ‘Dit zijn de mooiste pistachenootjes van de wereld mensen’ en ‘vijftig om veertig, net een beetje meer gehakt.’ Call me crazy, maar ik vind dat gewoon heel geruststellend. En lief. Dat het bestaat.
Joggingbroek
Ik ben overigens wel blij dat het uitverkocht was toen ik kaartjes probeerde te bestellen, in een soort opwelling van positiviteit. Helden moeten helden blijven. Je moet illusies houden over helden, want als ze minder leuk of slim of inspirerend zijn dan je dacht, heb je er dus meteen niets meer aan. Geloof me, dat is mij meer dan eens overkomen, dat ik een held moest wegdoen. Ferran Adrià bijvoorbeeld. Die had een morsige ouwe joggingbroek aan, toen ik hem interviewde. Nigella flirtte met mijn man (serieus waar gebeurd) en Anthony Bourdain was in het echt niet echt aardig. Of zelfs maar remotely sexy. Sorry. Shit. Hier ga ik zeker geen vrienden mee maken.
Dus als ik weer eens een stagiaire aan het huilen dreig te maken, een Uber-chauffeur vertel dat er toch echt een kortere route is, en heel veel irritatie voel opkomen bij de serveerster die bij hoog en laag volhoudt dat verse jus en biologische jus hetzelfde zijn, dan denk ik aan de railtender. En aan Robèrt van Beckhoven.
Lees meer van Lotje:
