Dit zijn onze meest teleurstellende eetervaringen

Hoe vaak en hoe lekker we vaak ook eten, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, ook bij ons niet (herinner je je de goorste gerechten die we ooit aten nog?). Ook deze eetervaringen waren op z’n zachtst gezegd nogal teleurstellend.

Lekker veel tafelbereidingen

Sharon: “Ok, de verwachtingen waren extreem hoog, want een tweesterrenzaak en de hele weg ruzie met de echtgenoot was ook niet echt sfeerverhogend, maar als het eten goed was geweest, had het een leuke en vooral lekkere avond kunnen worden. Maar het eten was niet lekker. Het was vooral heel pretentieus en moeilijk en ook zo vermoeiend: de tafelbereidingen. Eén of twee keer iemand aan tafel die het gerecht uit de keuken voor je neus afmaakt en toelicht is leuk, maar acht keer is echt teveel van het goeie, en zeker als je nog van geen enkel gerecht genoten hebt. Dan wordt het bijna lachwekkend als iemand (wéér) gaat uitleggen hoe bijzonder en uniek de ingrediënten zijn en in de weer gaat met een pincet en ijsblokjes en stikstof. Het was voor het beslechten van onze ruzie ook niet echt bevorderlijk – en dat gold ook voor de rekening. Gierend duur + niet lekker is echt een hele grote teleurstelling. Het restaurant in kwestie heeft overigens de deuren voorgoed gesloten.”

Spaghetti-ijs

Delilah: “Op m’n zestiende, op vakantie in Rimini, bestelde ik spaghetti met rode saus, zo van een foto in een geplastificeerd menu (zo’n tent ja), en toen kwam er een bord met sliertjes roomijs met aardbeiensaus. Huh? Verwarring alom en pas jaren later kwam ik erachter dat dit óók een beroemd gerecht is: spaghetti-ijs.”

Met uitjes, graag

Laura: “Als ik een harinkie haal tijdens mijn lunchpauze en op kantoor de in folie verpakte haring open om er achter te komen dat de Volendamse dame de uitjes is vergeten. Dat gebeurt vaker dan je zou denken en is telkens echt een giga teleurstelling. Misschien moet ik maar op zoek naar een nieuwe viskraam. Of altijd een ui op kantoor hebben liggen..”

Relatietherapie

Marcus: “Die ene keer dat ik met mijn geliefde een echtelijke twist had, bij een beroemde chef, waarbij zij na het voorgerecht woedend de zaal verliet en ik mompelend aan de beroemde chef meldde dat ik er achter aan moest. Heel gênant. Maar dit is meer materiaal voor de relatietherapeut, vrees ik…”

Oh, ik dacht dat u zei dat u fooi wilde geven

Sabina: “Dus wij zitten opgedoft in een deftig restaurant. Ik had zelfs oorbellen in dus dan kun je de ernst van de situatie wel inschatten. Mevrouw in de bediening deed enorm haar best en haar man in de keuken waarschijnlijk ook. En toch ging het de hele tijd mis. Water erbij? Ja, plat graag. Hoppaa, fles bruisend water open. Doet u mee met het wijnarrangement? Ja graag! Neehoor, geen wijn voor mij. Er was zo’n menu dat je kunt kiezen uit twee voorgerechten: eentje met iets ingewikkelds paprika en eentje dito met coquilles. Ik ben gek op coquilles en allergisch voor paprika, dus je raadt wat ik nam. Voorgerecht wordt uitgeserveerd: en de paprikatoestand voor mevrouw. Ik zei: nee, dat heb ik niet besteld. Zij zegt: zeker weten van wel (dit is dus een letterlijk citaat). Ik zei: nou, toch behoorlijk zeker weten van niet. Zij zegt: meestal twijfelen mensen tussen de voorgerechten want ze zijn allebei fantastisch, en dan kiezen ze er maar eentje, en dan vergeten ze welke. Ik zei: ik denk niet dat het zo is gegaan (ik kon me de jeukbulten van mijn vorige paprika-avontuur nog herinneren namelijk). Zij zegt: ik ga even vragen wat we in de keuken kunnen doen. Mevrouw bediening niet meer gezien. Mijn bordje stond onaangeroerd. Dat duurde best lang dus man at zijn bordje (paprika) leeg. Borden worden uitgehaald. Door zelfde mevrouw. Was het naar wens, vraagt ze. Ik spuug zowat vuur. Van boosheid en frustratie. Volgende gangen waren ok. En bij het afrekenen staat mijn voorgerecht er dus gewoon op en de rekening was iets van 215 ofzo, zeg ik uit mijn hoofd (ik vind dat veel geld) en mevrouw heeft er in de pinkassa 250 van gemaakt. Ik zeg: volgens mij klopt dat niet. Ze zegt: oh ik dacht dat u zei dat u fooi wilde geven. Ik deed kennelijk iets met mijn wenkbrauw, het ging van de rekening. Volgens Michelin heeft dit restaurant een ‘kwaliteitsvolle keuken’ en is het een restaurant ‘van goede standing’. Mijn ervaring was het even anders.”

¿Hablas español?

Wieke: “Met een bevriend stel ging ik uit eten bij een restaurant in Amsterdam, dat toen nog een ster had. Het concept was shared dining en we hadden er zin in! Onze bediening was een platte Amsterdamse vrouw – maakt helemaal niets uit natuurlijk, sterker nog, ze leek ons wel gezellig. Maar de man van het stel is Spaans en ze vond het een goed idee om hem in het Nederlands belachelijk te maken naar ons. Elke keer als hij wat bestelde, vertelde ze in het Nederlands aan ons waarom hij de meest slechte dingen bestelde. Ten eerste, waarom maak je iemand belachelijk die bij ons gezelschap hoort en ten tweede, waarom kraak je álle wijnen EN gerechten af in de zaak waar je zelf werkt? Een behoorlijke domper op de avond.”

Nee hoor, geen melk

Steffi: “Op Zanzibar zat ik in een cocktailbar met mijn (inmiddels ex) vriend. De helft van de ingrediënten stond niet vermeld dus ik vroeg of de cocktail van mijn keus – ik geloof iets pina colada achtigs – zonder melk of room was. Want: lactose-intolerant. Yes yes zei het meisje in de bediening. Eenmaal aangekomen had ik er een hard hoofd in dat die cocktail melkvrij was, maar hey: ik vertrouwde die meid maar gewoon op haar mooie bruine ogen. Een slok verder wist ik wel beter. Dus zei ik tegen haar: volgens mij zit er wel melk in. Ze kijkt me aan, pakt mijn glas, neemt een teug en zegt: no, no milk en zet het glas weer voor mijn neus.”

“Ook niet helemaal een succes; ik heb in New York wel eens gevraagd om de salade met de ‘sauce on the side’, toen kreeg ik salade met stukjes worst eroverheen gesprenkeld. Ik denk dat ‘ie ‘sausage on the salad’ heeft verstaan?”

Lees ook: 

• 8x bizar en smerig gedrag van horecagasten
• Dit zijn de favoriete late night snacks van horecapersoneel
• Zo ben jij een droomgast in ieder restaurant