Klassieker: Caesar salade. Maar hoe hoort ie nou echt?
Misschien wel de meest gemaakte fout op de Nederlandse menukaart: Caesar salade als ‘Ceasar salade’ schrijven. Deze simpele salade die niet werd vernoemd naar de Romeinse keizer Julius Caesar is de ideale (snelle) zomerhap.
We moeten het eerste iconische gerecht nog tegenkomen dat geen betwiste afkomst heeft. Van de sandwich tot de eggs benedict valt er altijd wel iemand over het oorsprongsverhaal.
Tijuana, Mexico
Bij de Caesar salade zit het daarmee redelijk goed. Er is naar wij weten niemand die betwist dat deze van bindsla (romaine) gemaakte salade ontstaan is op een zomerse 4 juli in 1924. Het was warm in Tijuana, Mexico, waar de uit San Diego afkomstige chef Caesar Cardini meer gasten in z’n restaurant kreeg dan verwacht. Waardoor hij op een gegeven moment te weinig ingrediënten over had om nog zijn vaste kaart te voeren. Wat te doen op deze fourth of July, met een zaak vol Amerikaanse toeristen die voor de viering van hun nationale feestdag de drooglegging thuis waren ontsnapt? Caesar besloot met alles wat hij nog in voorraad had één simpel gerecht te maken voor al zijn gasten: een salade van hele bindslabladeren met knoflook, croutons, Parmezaanse kaas, zachtgekookte eieren, olijfolie en Worcestershire sauce.
Ansjovis: yay or nay?
En daar begint de controverse. Niet op de dag zelf. De klanten waren zo verrukt van deze zomerse salade dat ze bleven terugkomen voor meer. Nee, het probleem ontstond toen andere koks de salade gingen maken. Want, hoorde er nu wel of geen ansjovis doorheen? En hoe zat het met de zachtheid van het eigeel?
Volgens de overlevering was Cardini mordicus tegen ansjovis. Immers, de Worcestershire sauce bezat al dat beetje vissige. Precies voldoende om de sla helemaal af te maken, vond hij. Wordt gezegd. En nu wordt het nasty. Want in 1926 zou Caesars broer Alex naar Tijuana zijn gekomen en wél ansjovis door de inmiddels op de vaste kaart belande salade hebben gedaan. Die toevoeging werd zo goed ontvangen, dat niet de originele versie, maar deze met ansjovis voortaan door het leven zou gaan als Caesar salad. Is het verhaal.
Enter: Julia Child
Over de tweede controverse die er bestaat met betrekking tot ‘het beste Amerikaanse gerecht van de twintigste eeuw’, worden we wijzer dankzij Julia Childs verslag van haar bezoek rond 1925 aan het restaurant, opgenomen in haar kookboek From Julia Child’s Kitchen: ‘Natuurlijk bestelden mijn ouders de salade. Caesar zelf rolde de trolly naar onze tafel. Hij deed de slabladeren in een grote houten kom. […] Ik zie hem nog duidelijk twee eieren erover breken en door de bladeren roeren, die helemaal romig werden. Twee eieren in een salade? Twee eieren die één minuut waren gekookt? En knoflookcroutons, en geraspte Parmezaanse kaas? Het was een sensatie van een salade.’
Sinds salmonella vinden veel mensen nauwelijks gekookte eieren niet meer zo’n goed idee. Julia Child stond overigens neutraal tegenover ansjovis. Zolang de sla maar aan tafel werd bereid.
Lees ook:
