Eddie’s eetergernissen: kunnen we kappen met het ophemelen van de Franse keuken?

Adeline (roepnaam: Eddie) houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s eetergernissen lees je dat laatste. Dat sommige lezers dit gezeik vinden, ach dat is dan maar zo. Uit voorzorg kun je dan ook nu stoppen met lezen. Voor al die andere lezers: dit keer trapt Eddie pas écht tegen heilige huisjes met het ventileren van een van haar grootste ergernissen: altijd maar dat ophemelen van de Franse keuken.

Het lijkt soms alsof we bij gebrek aan een eigen keuken gewoon maar iets lekker dichtbij huis kozen. Beetje dezelfde ingrediënten, smaken die we kennen en voilà. Letterlijk voilà dus, want heel Holland bejubelt de Franse keuken vanwege de exquise gerechten.

Terwijl het eigenlijk veel simpeler ligt. Ze serveren daar ook gewoon aardappelen, gewoon groenten en gewoon vlees, maar dan net effe wat chiquer klaargemaakt. Ja, daar spat die Franse magie even van uit elkaar. De horreur, laat ze het in Frankrijk maar niet horen.

Naar z’n grootje

Het punt met de Franse keuken is vooral dat iedereen dénkt dat-ie het kan. Zo kan het dus dat Gerard uit Schubbekutteveen (die zichzelf plotseling Zjééérááár noemt) denkt een potje Frans te kunnen koken. Terwijl hij de Boeuf Bourguignon helemaal naar z’n grootje kookt en de Pommes Duchesse gewoon in zakken bij de groothandel haalt. De mateloze populariteit van deze ingewikkelde keuken zorgde ervoor dat de Franse keuken ons land overspoelde.

Vernachelde steak tartare

Zo heb je volgens de gemiddelde zoekmachine mi-ni-maal vijftien Franse restaurants per middelgrote stad ín Nederland. Die heb je toch helemaal niet nodig? Ik pleit voor een limiet van drie, dat is meer dan genoeg. En als je een echt goede uiensoep wil eten, dan pak je de trein maar naar Parijs. De rest van de zogenaamd Franse restaurants vernachelt de steak tartare toch waar je bij staat.

Chique worteltjes

Het lijkt alsof men denkt: als je volgens Frans recept kookt, dan moet het wel goed zijn. Toch? Non, merde, non! Er valt juist alleen maar méér te verpesten. Laten we dus alsjeblieft ophouden met ophemelen, want eten is niet per definitie goed als je er Provençaalse kruiden overheen mietert. Om het er een beetje normaal vanaf te brengen moet je op z’n minst een ingewikkelde Franse kookschool gedaan hebben. En zelfs dan blijven het gewoon chique worteltjes, met gewoon chique aardappeltjes en gewoon chique vlees.

Gore gerechten

Weet je waar de Franse keuken trouwens wél in uitblinkt? Gore gerechten. Quel? Ja, góór. Denk maar eens aan die ranzige andouillette. Een worst gemaakt van ingewanden die ruikt alsof je in een rottende berg eten zit te wroeten. Ook goor: organen. Op elke Franse menukaart tref je wel iets van orgaan aan. Zo zijn ze daar in het zuiden gek op magen (?) en klieren.

Ik bedoel, dát zegt pas iets over de verfijnde smaak van de Franse keuken. En dan heb ik het nog niet eens over die ontzettende meurkaas waar zelfs een exportverbod voor is. Tot zover, bon appétit.

Lees ook:

• Eddie’s eetergernissen: smaakcombinaties die nérgens op slaan
• Eddie’s eetergernissen: van die mensen die niks lusten
• Eddie’s eetergernissen: het gevecht met de vershoudfolie