De Franse Pyreneeën is een hele fijne foodies-bestemming (plus: to do list)

Nog geen vakantieplannen? Dan staat niets je in de weg om af te zakken naar de Franse Pyreneeën, misschien wel de fijnste last minute foodies-bestemming die we kunnen bedenken. Hier is vast een to do list:

Tapas eten in Perpignan

Tapas, die eet je toch in Spanje? Klopt. Maar ook hier. Dit deel van Frankrijk is eigenlijk een soort Noord-Catalonië en dat merk je aan alles. De taal die er gesproken wordt, de straatnaambordjes en ook het eten is (deels) Catalaans. Mosselen, aioli, pan con tomate, patatas bravas, ansjovis, jamón, maar ook slakken en foie gras liggen hier veelvuldig op je bord. Dus ook als je niet kunt kiezen wat je lekkerder vindt, Frans of Spaans, zit je hier helemaal goed!

Oh, en je hoeft niet per se in Perpignan te gaan tapashappen, maar als je dat dan toch van plan bent, ga dan naar Txoko. Het ligt pal naast het veertiende-eeuwse monument Le Castillet in het centrum van de oude stad, waarmee niet je niet alleen de lekkerste tapas eet, maar ook de sfeer van de stad meepikt. Wie weet beginnen de mensen op het terras net als toen wij er waren spontaan te dansen.

Wildplukken op de garrigue

De garrigue, dat eindeloze, lage landschap waar de brandende zon de lucht doet zinderen van alles wat er groeit en bloeit. Inderdaad, om lyrisch van te worden. Snuif de geuren van wilde venkel, luzerne (de ontkiemde zaden ervan ken je als alfalfa), rozemarijn, tijm, wilde asperges, wilde rucola en lavendel op en pluk zelf die geurige kruiden om je gerechten mee te vervolmaken. Bijvoorbeeld wanneer je deze hartige madeleines wil maken.

Nu zijn je zelf geplukte wilde kruiden per definitie biologisch, al heeft er misschien een vosje overheen geplast, maar deze streek staat zich er graag op voor de nummer 1 van Frankrijk te zijn op het gebied van biologische landbouw. Het helpt natuurlijk enorm dat de weersomstandigheden daarvoor zo geschikt zijn, met veel wind (ze onderscheiden hier acht verschillende winden en ze hebben allemaal een naam) en weinig regen.

Vin doux naturel drinken met taart en chocola

Dat je wijn gaat drinken in Frankrijk is een no brainer en omdat het juist zoete wijn – vin doux naturel – is die hier de hitlijsten aanvoert is het alleen maar logisch dat je daarvoor gaat. Neem Banyuls, een versterkte wijn met twee eigen appellations: AOC Banyuls en AOC Banyuls Grand Cru. De wijngaarden zelf zijn een spektakel op zich, vaak gelegen op steile hellingen met uitzicht op de Middellandse Zee. Niet op teenslippers beklimmen dus. Nee, echt niet.

De wijn is er in rood, wit en rosé, en er wordt, net als bij port, alcohol aan toegevoegd tijdens het vergistingsproces. Doordat dit gebeurt voordat alle suikers vergist zijn wordt de wijn lekker zoet. Bijzonder is dat de wijn vaak ook in grote, bolle glazen flessen wordt gerijpt, die buiten in de volle zon staan.

Ook Muscat de Rivesaltes is zo’n vin doux naturel uit de Oostelijke Pyreneeën, maar deze is altijd wit (of eigenlijk: goudkleurig) en gemaakt van muskaatdruiven. De combinatie met roquefort is een klassieke en terecht. Het zoete, licht stroperige en toch ook frisse van de Rivesaltes met dat pittige en romige van de kaas, het is nogal een ervaring. Maar hier in de Pyrénées-Orientales eten ze er net zo lief taartjes en ijs bij, en dat is misschien wel nog lekkerder. Of chocola bij de rode Banyuls! Doe jezelf een plezier en ga op zoek naar de beste combinatie.

Alles leren over ansjovis (en proeven, dat ook!)

Ansjovis is een klassieker in de Spaans-Franse keuken en wij hebben al vaker een lans voor het kleine zoute visje gebroken. In Collioure, een lieflijk vissersdorpje aan de Middellandse Zee, laten ze graag zien hoe ze die kleine visjes zouten. Maar vergis je niet: het zeebeestje wordt weliswaar verwerkt aan de Middellandse Zee, maar zwemt daar nauwelijks meer. Sterker: het wordt met scholen tegelijk uit onder meer Zuid-Amerika geïmporteerd. Bij familiebedrijf Maison Roque, dat al sinds 1870 in ansjovis doet en waarbij al vijf generaties saleurs aan het werk zijn geweest, mogen we een kijkje nemen in het atelier de fabrication.

Hier zien we hoe de voorgezouten visjes razendsnel met de hand worden gestript. Hierna worden ze opnieuw in plastic vaten gelegd, wederom met een flinke laag zout. Een gewicht op het deksel van het vat zorgt voor de nodige druk, waardoor het zout diep in de visjes kan dringen. Na soms wel een jaar zo in het vat te hebben gelegen worden de visjes verder verwerkt, bijvoorbeeld in de geliefde potjes met olie.

Je kunt zelf ook gaan kijken hoe de dames (kleine vlugge handjes hè) van Anchois Roque, maar ook die van de buren bij Maison Desclaux aan het werk zijn. Ze leren je ook veel over de ansjovisgeschiedenis van het dorp (vroeger zat zowat de hele bevolking in de business) en natuurlijk kun je er volop proeven en kopen. Oh, en ze geven talloze recepten met ansjovis weg, maar dat doen wij ook… Kip met ansjovisboter, hou op met me hoor!

De olijfboomfluisteraar bezoeken

Dacht je dat het een hoop gedoe is om kinderen groot te brengen? Moet je een olijfboomplantage beginnen. Nachtvoeding, pianoles, schoolgeld, eindexamenstress, het is niets vergeleken met de sores die een paar olijfbomen je kunnen bezorgen. Ze moeten perfect verzorgd worden om ‘hun beste zelf’ te worden, hebben ontzettend veel ruimte nodig (hoor je het je puber al zeggen?) en werpen pas na 15 jaar hun eerste vruchten af.

Maar net zoals je ondanks alles ongelooflijk veel van je kinderen houdt, doet de olijfboomfluisteraar van Mas Boutet dat ook van zijn bomen. En dat is wederzijds, daar is Gildas Girodeau, die ook nog thrillers schrijft, van overtuigd. Zijn bomen, een familieaangelegenheid bestaande uit zeer oude maar ook jongere bomen, communiceren op een bepaalde manier met hem. In elk geval kan hij ze prima ‘lezen’. Maar waar hij nog beter in is, is erover vertellen.

Na een bezoek aan Mas Boutet in Argelès-sur-Mer weet je alles over olijfolie en heb je, dûh, ook lekker kunnen proeven van de biologisch gecertificeerde heerlijkheden van hem en zijn vrouw Isabelle, die hij verkoopt aan de beste restaurants in de omgeving en aan jou, als je de moeite neemt naar Argelès-sur-Mer af te reizen. Wij zouden niet weten waarom je dat niet zou doen.

Lees ook:

• Dit zijn de belangrijkste lessen die ik heb geleerd tijdens het werken in professionele keukens
• Bediening vertelt: dit zijn de bizarste bestellingen ooit
• De bubbel staat op barsten: Frankrijks champagneprobleem