Food stories

6x verbazingwekkend gedrag van Amerikaanse horecagasten in het buitenland

Natuurlijk kan je nooit zomaar een heel volk over één kam scheren. Maar de toerist die zich in de horeca begeeft, vraagt er soms wel een beetje om om met zijn gezelschap van landgenoten een bepaald stempel te krijgen. Zo vinden horecamedewerkers in den vreemde ook vast heus wel iets van ons als Nederlanders als we op bezoek zijn… Maar dit keer wordt de stereotiepe Amerikaanse horecabezoeker eens onder de loep genomen.

 

Foto van culinair journalist Delilah Warcup - van Eyck

Want notabene het Amerikaanse culi-platform Food and Wine verzamelde reacties van horecamedewerkers van over de hele wereld hoe zíj de typisch Amerikaanse gast nou zien. En als ik even mag beginnen:

Ik werkte jarenlang in een geweldig restaurantje, type huiskamer-familiebedrijf maar beroemd in vele boekjes over de hele wereld. Het was een onbetwistbaar doel om íedere gast, ook de (doorgaans zeer nette) toerist zich welkom en gelukkig te laten voelen, en we hadden vrijwel altijd een oprecht leuke avond met de gasten. Op een avond kwam er een poenerig jong Amerikaans stel. Ik kan nog steeds niet precies de vinger leggen op de dynamiek die ontstond, maar deze vrouw was ZO STRONTVERVELEND.

Thank youuuuuuu

Ze knipte nog net niet met haar vingers, was uitermate hooghartig en chagrijnig (die arme man, dacht ik ook de hele tijd), had 0,0 geduld en het ergste? Na elke snibbige vraag die ze stelde of opmerking die ze maakte jaste ze er heel snel de woorden ’thank you’ in. Waardoor het allemaal nóg absurdistischer werd… “Can you take this bread away I don’t eat breadThankyou”, “It’s so loud here do you have a different table[nee sorry we zitten helemaal vol kijk maar om je heen naar de andere 14 tafels]Thankyou” “I dropped my napkin can you pick it upThankyou”, met zo’n nasale vervelende toon en semi-woedende ogen, waar werkelijk geen greintje thank you vanaf droop. Ik wist werkelijk waar niet meer hoe ik het had. Hoe iemands woorden en iemands houding zó ver uit elkaar kunnen liggen, het is me nog steeds een raadsel. Nu kan je denken ‘hè, maar ze vraagt het toch netjes en zij is bovendien de gast’, maar dat is dus juist wat hier zo raar aan was: ik had eigenlijk nog nooit zo’n onbeschofte gast meegemaakt.

Maak je geen zorgen hoor: de andere voorbeelden zijn een stuk korter!

Early bird

Een ober uit Rome verbaast zich steeds weer hierover: “Amerikanen willen komen dineren om half zes of zes uur ’s avonds! Dan zitten mensen zo ongeveer nog te lunchen!”

Extra eiwit please

Dezelfde Romeinse ober vindt het nóg vervelender wanneer Amerikanen om extra eiwit bij hun maaltijd vragen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld “Ik wil graag kip bij deze linguine”. Dan antwoordt hij maar heel beleefd “Nee, dat zou echt heiligschennis zijn”…

Biero hiero

Een gids uit het Spaanse San Sebastian die culinaire pinxto tours door het stadje begeleidt, zegt dat Amerikanen de door haar gesuggereerde wijn-spijs combinaties in de wind slaan en altijd maar bier willen bestellen. “Ze eten en drinken ook niet zoals wij dat doen. Meestal drinken en drinken en drinken ze alleen maar.”

Uitspraak vernachelen

Een andere Italiaanse ober zegt dat hij weet dat dit muggenzifterij is, maar dat hij het irritant vindt als één Amerikaan gaat doen alsof hij of zij perfect Italiaans spreekt en dan voor iedereen gaat bestellen maar dat helemaal fout doet. “Dan doe ik altijd alsof ik geen idee heb waar ze het over hebben, om ze voor schut te zetten”. [Ahhh, deze vind ik gemeen… Dat is toch juist lief, als iemand zijn of haar best doet de taal te spreken?!]

Grenzeloos

Horecamedewerkers in Mexico, Spanje, en verschillende plekken in Latijns-Amerika zeggen het vervelend en ongeïnteresseerd te vinden wanneer Amerikanen al die culturen maar gewoon mentaal op een hoop gooien, en vervolgens beledigd zijn dat ze niet overal tapas kunnen vinden in Mexico. Of guacamole in Spanje. Zucht…

Lees ook:

 

Bron: Food and Wine

 

Geen foodnews Missen?
Ontvang een update in je inbox