Hoe een avondje bij sterrenrestaurant Noma door mijn vingers glipte
Baalde jij ook zo toen je hoorde dat Noma haar deuren gaat sluiten? Ik zag in ieder geval een van mijn belangrijkste bucketlist-wensen in rook opgaan. Als ik niet zo onoplettend en niet-scherp was geweest tijdens mijn trip in Kopenhagen, had ik misschien nog die wens in vervulling kunnen laten gaan. Maar nee, ik liet een avondje Noma door mijn vingers glippen. Hoe kon dit gebeuren?!
Noma is jarenlang het beste restaurant ter wereld geweest. Vijf keer stond het glansrijk aan de top, in 2010, 2011, 2012, 2014 en 2021. Toen het restaurant in Kopenhagen in 2003 haar deuren opende, was het concept supervernieuwend. Chef-kok René Redzepi besloot als een van de eersten om te werken met lokale producten van het seizoen. Dus geen producten die van over de hele wereld werden ingevlogen, maar producten die op dat moment dichtbij beschikbaar waren. Om deze reden noemen veel critici Noma het meest invloedrijke restaurant van de afgelopen 20 jaar, tel hierbij op de bizarre gerechten die men er kreeg voorgeschoteld, zoals ‘Botan ebi’, oftewel: garnaal met levende mieren.
Onhoudbare werkcultuur
Noma heeft sinds 2021 drie Michelinsterren. Haar hoge noteringen en bijzondere concept maakt het misschien wel het allerbekendste restaurant van de wereld. Maar eind 2024 sluit het restaurant dus de deuren. De reden: de manier van werken is onhoudbaar. Chef-kok Redzepi zegt dat hij onmogelijk zijn werknemers eerlijk kan compenseren en tegelijkertijd zulke hoge kwaliteit kan vragen van ze. Gelukkig is het niet zo dat Noma zelf letterlijk verdwijnt. Het wordt een soort laboratorium voor voedselinnovatie en zal af en toe opengaan als pop-up restaurant. Maar het Noma-concept zoals het nu bestaat, dat zal er straks niet meer zijn.
Droom
Eten bij Noma doe je niet zomaar. Ten eerste omdat het gewoon kneiterduur is (een menu zonder bijpassende wijnen kost minimaal 500 euro per persoon) en omdat het gewoon altijd is volgeboekt. Toen mijn vriend en ik besloten om naar Kopenhagen te gaan dit jaar, zat het er dus ook helaas niet in. Het was vol. En aangezien mijn spaarrekening ook geen bodemloze put is, zag ik het gewoon niet gebeuren.
Toch nog een plekje vrij?
Eenmaal in Kopenhagen konden we het niet laten om er toch even langs te gaan. Op weg naar Reffen (een soort foodtruck-markt aan de haven) reden we er met de bus langs. Dit is gewoon Noma, het beste restaurant ter wereld! We bleven achterom kijken, totdat het restaurant met haar bekende kassen uit zicht verdween. De dag erna gingen we er weer langs. En we waren niet de enige. Meer mensen kwamen een kijkje nemen, en vroegen een medewerkster of er niet héél toevallig toch nog een plekje vrij was gekomen die dag. Om vervolgens teleurgesteld af te druipen.
Wachtlijst
Goed, ik moet vaart maken met mijn verhaal. Toen we een van die dagen dus aan de haven zaten met een speciaalbiertje in ons hand, werd ik overmoedig. ‘Weet je wat’, zei ik tegen mijn vriend, ‘ik zet ons op de wachtlijst voor vanavond. Als we worden gebeld, dan is het het lot dat wij ons laatste beetje spaargeld aan Noma moeten besteden. Dan heeft het zo moeten zijn. En anders niet.’
Dus schreef ik ons in. Ik zei nog, ik moet mijn telefoon van de vliegtuigstand halen (want vakantie, want batterij). Ik weet niet hoe het kwam, maar ik had echt een sterk voorgevoel. Ergens was ik er 100% van overtuigd dat wij die avond daar zouden aanschuiven.
Vliegtuigstand
En nu ga ik je met schaamrood op de kaken vertellen wat daarna gebeurde. IK ZETTE MIJN TELEFOON AUTOMATISCH WEER OP VLIEGTUIGSTAND. Het werd 18.00 uur, we gingen er niet meer vanuit dat we werden gebeld en gingen ergens anders pizza eten. Ergens in die uren heb ik m’n telefoon automatisch op onbereikbaar gezet. Toen ik eenmaal de goddelijke pizza van Mother voor me had (ga daarheen als je in Kopenhagen bent!), dacht ik zelfs niet echt meer aan Noma. Ja, echt. En je raadt al waar ik de volgende dag, in de auto terwijl we Kopenhagen achter ons lieten, achter kwam. Ik had een gemiste oproep van een Deens nummer.
Het telefoontje van Noma
Met buikpijn luisterde ik de voicemail af, maar daar hoorde ik niks. Ik denk dat ze bij Noma ook zoiets hadden van: dan niet. Ik typte het onbekende nummer in in Google en metéén kwam Noma naar boven. Ja, dit was Noma. Ik zag zelfs een Facebook-bericht waarin stond (vertaald): er is een afmelding vanavond, bel ons op nummer (DAT NUMMER!). Het bekendste en beste restaurant ter wereld had mij gebeld, zeer waarschijnlijk met de mededeling dat er onverwachts een tafel vrij was gekomen die avond.
Slipping through my fingers
Dat was dus mijn kans – en waarschijnlijk mijn enige kans – om bij Noma te eten. En ik liet het door mijn vingers glippen. Ook dit is het lot, mensen. Het heeft toch niet zo mogen zijn. Daar baal ik nog steeds een beetje van, maar er wacht vast een ander geweldig sterrenrestaurant op me. Als ik de volgende keer tenminste wél opneem als ik op de wachtlijst sta.
Overigens hebben we tijdens onze vakantie in Kopenhagen heerlijk gegeten bij andere restaurants. Dus dat maakt een hele hoop goed. In deze hotspot-lijst vind je een overzicht!
Lees ook:
