7x keukenbekentenissen van mensen van wie je het niet verwacht
De beroemdste keukenbekentenissen zijn ongetwijfeld die van Anthony Bourdain, die met zijn boek Kitchen Confidential een ontluisterend kijkje in de keukens (zeg maar gerust: loopgraven) van toprestaurants gaf. Al die ingenieuze bord-creaties? Die worden dus gemaakt door een stelletje vloekende, tierende, snuivende en zuipende mafkezen. Nu zijn wij op de redactie van FavorFlav heel wat minder rock ’n roll in de keuken, maar wij hebben ook wat op te biechten.
Hoewel wij jou vertellen hoe je het het beste kunt doen in de keuken, je voorzien van handige keukentips en totaal nutteloze keuken-hacks, zeggen hoe het hoort, met die dure messen, hoe je een vaatwasser het beste inruimt en dat bloem zeven echt onnodig is en een knoflookpers totaal overbodig, wil het niet zeggen dat wij dit zelf allemaal óók bezigen. Want ha, keukenbekentenis: de waarheid is nét even anders…
Iets met overrijpe bananen
Sharon: “Die quarantaine-hype, dat iedereen bananenbrood bakte, herinner je die nog? De meest waanzinnige baksels kwamen voorbij, gedrapeerd met prachtige bananen aan de bovenkant and all that. Nee, dan die van mij: kwam gewoon uit een Koopmans-pak. Beetje walnoten erbij, handje havervlokken… Tegen niemand gezegd, en alle zelfverklaarde foodies vonden ‘m heerlijk. Eentje vroeg me zelfs het recept. Ik mompelde achteloos ‘zorg dat je echt overrijpe bananen gebruikt’, en verder hield ik wijselijk mijn mond. ‘Mijn’ tomatensoep is overigens ook al jaren een winnaar – hier vind je het ‘recept’.”
Driehonderd zelfgekookte kikkererwten uit hun velletje rollen? Wat denk je zelf?
Delilah: “Ik vind veel dingen leuk om te doen in de keuken, maar driehonderd zelfgekookte kikkererwten uit hun velletje rollen tussen een keukendoek om zijdezachte hummus te kunnen maken, hoort daar niet bij. Die truc met baking soda? Werkt bij mij ook niet. Sure, die velletjes komen los in de pan met water (ook niet allemaal) maar vervolgens moet je nog steeds driehonderd kikkererwten tussen net zoveel stukjes vel uit zien te poeren. Ik kijk wel uit. Hummus uit de winkel wordt het dus vaak. En om die voor gasten op te leuken draai ik daar dan in de keukenmachine een kant-en-klaar gekookte rode biet doorheen, doe er in de kom nog een sliert olijfolie en een strooi za’atar overheen en zou het zomaar kunnen dat ik vervolgens niet geheel duidelijk ben of de boel nou ‘zelfgemaakt’ is of niet…”
Toch weer die van Johan
Marcus: “Ik beheers heel aardig de kunst van het eigenhandig maken van een fatsoenlijke bearnaisesaus. Althans, dat vind ik zelf. Gastric maken (reduceren van de verhitte azijn, peperkorrels, dragon in een steelpannetje); dooiers loskloppen en dan langzaam de warme gesmolten boter druppelsgewijs erbij voegen. Afmaken met dragon en een kneepje citroensap. De juiste dikte (lekker lobbig!), de juiste smaak (fris-zuur), juiste temperatuur (lauw-warm). Deze saus der sauzen heb ik zeker tientallen keren gemaakt – als het niet vaker is. Het liefst à la minute. In de blender (de makkelijke methode) of – indien ik indruk wil maken op gasten – nonchalant losjes kloppend au bain-marie op het vuur in een kom. En toch, ondanks deze royale oefening ben ik nooit helemaal zeker dat ie lukt en gaat het soms toch nog mis. Tot mijn grote frustratie. De saus bindt niet lekker, ook niet na wat kunst- en vliegwerk. Een raadsel waarom (te weinig dooier? te ongeduldig geklopt? verkeerde temperatuur?). Dus heb ik altijd een reservepotje kant-en-klare bearnaise in de koeling staan. Van mijn favoriete slager/traiteur Johan van Uden. Helemaal volgens de klassieke regels gemaakt, bezweert hij. Hij heeft een slimme truc – die hij strikt geheim houdt – om de delicate saus toch langer houdbaar te maken voor de winkelverkoop, zónder enige conserverings- of bindmiddelen te gebruiken. En tja, het is een verdomd lekkere bearnaise. Misschien zelfs stiekem toch een betere dan die van mijzelf. Mijn kinderen zeggen dat ook met grote stelligheid als ik mijn eigengemaakte bearnaise weer eens durf te serveren bij de zaterdagse steak-frites: “Doe geen moeite papa, neem de volgende keer gewoon weer die van Johan”. En steeds voelt als een nederlaag als ik mijn toevlucht zoek tot de bearnaise uit een potje…”
Elke week ‘maak’ ik ‘m weer
Adeline: “Ik ben verzot op de kant-en-klare verse erwtensoep van de Jumbo. Al vind ik de soep-rookworst-ratio belabberd, dus koop ik er altijd nog een extra rookworstje bij. Die eet ik trouwens echt wekelijks.”
Uit een pakkie prakken
Wieke: “Ik pak net zo lief kant-en-klare aardappelpuree als dat ik het zelf maak en niemand proeft het verschil – en ja, ik zeg dat hij wel zelfgemaakt is.”
Rijst uit de magnetron
Lauretta: “Zelfgemaakt eten is altijd lekkerder en beter dan de kant-en-klare variant (op deze producten na dan). Toch moet ik bekennen dat ik vroeger regelmatig voorgekookte rijst kocht in bakjes die je dan maar 1 minuut hoeft op te warmen in de magnetron. Rijst koken lijkt simpel maar dat was het alles behalve bij mij. Het was elke keer weer één groot drama, eindigend in een sompige smurrie pap waarmee je nog beter de muren kan plamuren dan opeten bij een zelfgemaakte (dat dan weer wel) curry. Na jaren oefen en deze handige tips laat ik inmiddels de voorgekookte rijst in het schap liggen. Een rijstkook-master, dat ben ik absoluut nog niet maar hey, we’re working on it.‘”
Uitgebakken spekjes
Sabina: “Ik ben enorm voor vegetarisch en duurzaam en gezond, met veel groente en terughoudend met de dierlijke proteïne, en al die GroenLinks-dingen. Maar als het erop aankomt wil ik graag overal uitgebakken spekjes op.”
Lees ook:
